πηγή

«Πάνω από την Ουμ Καλσούμ είναι μόνο ο Θεός» είναι η κλασική φράση που χρησιμοποιούν οι Αραβες όταν μιλούν για την αγαπημένη τους τραγουδίστρια.

Ο πατέρας της, ένας πάμπτωχος μουζιντάν (αναγνώστης του Κορανίου και ψάλτης), έδωσε στην κόρη του το όνομα μιας από τις κόρες του Μωάμεθ, προκειμένου να εξασφαλίσει την εύνοιά του («Ουμ» σημαίνει μητέρα και «Καλσούμ», «Κούλθουμ» στα αραβικά, σημαίνει «αυτή με το μικρό, καλογραμμένο στόμα»).

Η άσχημη οικονομική κατάσταση της οικογένειας ανάγκασε τον πατέρα της να τραγουδάει σε γιορτές και πανηγύρια, παίρνοντας μαζί του και τον γιο του Χάλεντ. Κάποια στιγμή, επιστρέφοντας σπίτι του, άκουσε κάποιον να τραγουδάει και κατάλαβε ότι δεν ήταν ο γιος του. Μόλις η Ουμ Καλσούμ είδε τον πατέρα της, έβαλε τα κλάματα, γιατί εκείνη την εποχή το να τραγουδάει γυναίκα οποιασδήποτε ηλικίας ήταν επιλήψιμο. Αυτός όμως, ενθουσιασμένος από τη φωνή της, όχι μόνο δεν την μάλωσε αλλά την προέτρεψε να τραγουδήσει ξανά και ξανά. Η έλλειψη χρημάτων ήταν και ο λόγος που ο πατέρας της ξεπέρασε τις προκαταλήψεις της εποχής και άρχισε να παίρνει μαζί του την κόρη του σε κάθε είδους εκδηλώσεις. Στις δεξιώσεις όπου τραγουδούσε γνώρισε πολλούς επιφανείς ανθρώπους της εποχής, που την προέτρεπαν να εγκατασταθεί στο Κάιρο και να ασχοληθεί σοβαρά με το τραγούδι.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1923 η Ουμ Καλσούμ, πασίγνωστη πλέον, εγκαταστάθηκε στο Κάιρο και όταν το 1924 γνώρισε τον μεγάλο ποιητή Αχμάντ Ράμι και της ζήτησε τη διεύθυνσή της, εκείνη απορημένη του απάντησε: «Μα πώς; Δεν ξέρετε το σπίτι μου, κύριε Ράμι; Αφού ακόμη και εκείνοι που στέλνουν επιστολές στον βασιλέα Φουάντ γράφουν έξω από το γράμμα, κάτω από τη διεύθυνση: δίπλα στο σπίτι της Ουμ Καλσούμ».

Βαθιά θρησκευόμενη, κομψή και καλλιεργημένη, δεν άργησε να γίνει ένα από τα επιφανέστερα μέλη της κοινωνίας του Καΐρου. Αυτό και φυσικά το εκπληκτικό της ταλέντο (τραγουδούσε και στις τρεις φωνητικές κλίμακες και οι παλμικές δονήσεις της φωνής της έφθαναν τις 4.000 το δευτερόλεπτο) έκαναν τους μεγαλύτερους ποιητές και συνθέτες της εποχής της να τις εμπιστεύονται τις δημιουργίες τους. Τραγουδούσε κυρίως την αγάπη και τον έρωτα, αλλά παράλληλα την απασχολούσαν έντονα και τα πολιτικά προβλήματα της πατρίδας της. Θερμή υποστηρίκτρια του Νάσερ, στάθηκε στο πλευρό του και τον ενίσχυσε με την επιρροή της. Και ήταν δίπλα του το 1956, όταν ο Νάσερ εθνικοποίησε τη διώρυγα του Σουέζ, με ένα τραγούδι αφιερωμένο ειδικά σε αυτόν (Μαχλάκα για Μάσρι= ο γλυκύτερος Αιγύπτιος).

Από το 1948 άρχισε να δίνει μια συναυλία την πρώτη Πέμπτη κάθε μήνα, από τον Οκτώβριο ως τον Μάιο, η οποία μεταδιδόταν ταυτόχρονα σε όλους τους αραβικούς σταθμούς· προκειμένου να την ακούσουν όλοι, σταματούσαν όλες οι πολεμικές εχθροπραξίες στον αραβικό κόσμο.

Το 1967 η Ουμ Καλσούμ κατέκτησε και την Ευρώπη με ένα ρεσιτάλ τραγουδιού στο «Ολυμπιά» του Παρισιού. Πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου του 1975 από εγκεφαλικό, αφήνοντας μια ισχυρή παρακαταθήκη στον αραβικό κόσμο και γι’ αυτό ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των Αράβων.