Τη Δευτέρα 21 Ιουλίου, ο χώρος μας γέμισε μουσικές, φωνές, χαμόγελα, όμορφες στιγμές, ενώ η προσέλευση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Η Μαρία Κώτη, ο Κωστής Αβυσσινός, ο Νίκος Παραουλάκης και ο Αστέρης Βαρβέρης μάς ταξίδεψαν με τις μελωδίες τους και μας χάρισαν μια βραδιά που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους και όλες που βρέθηκαν στον χώρο μας και μοιράστηκαν μαζί μας αυτή τη ζεστή ατμόσφαιρα εντός και εκτός του χώρου. Όπως συνηθίζουμε να λέμε, ό,τι συμβαίνει εκεί, είναι αποτέλεσμα της συμβολής όλων των εμπλεκόμενων.

Θέλουμε φυσικά να ευχαριστήσουμε τους μουσικούς που μοιράζονται με όλους και όλες μας την τέχνη τους, τη μουσική τους, τις ερμηνείες και τη σύμπραξή τους.

Ας γυρίσουμε, όμως, ειδικά σε αυτή τη βραδιά.

Πάνω απ’ όλα, νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τη γειτονιά μας — για τη στήριξη, την υπομονή και την καλή διάθεση όλων όσων βρίσκονται γύρω μας, των κατοίκων και των κοντινών καταστημάτων,  όλα αυτά τα χρόνια.

Θέλουμε ειδικά να ευχαριστήσουμε τους κοντινούς χώρους εστίασης που μας στήριξαν όπως και όσο μπορούσαν — όπως άλλωστε έχουμε κάνει κι εμείς όποτε χρειάζεται. Αυτή η αλληλοϋποστήριξη  που έχει περάσει και περνάει συχνά από δύσκολα στάδια και αντικειμενικές αντιξοότητες, έχει αξία ειδικά στους καιρούς και τις συνθήκες που ζούμε.

Η γειτονιά δεν είναι απλώς ένα μέρος στον χάρτη, αλλά ένα ζωντανό πλέγμα σχέσεων — μικρών και μεγάλων, με διαφορετικές απόψεις και τρόπους έκφρασης. Αυτές οι βραδιές, όπου συναντιόμαστε με μουσική και καλή διάθεση και που αυτό που συμβαίνει ξεπερνά τα όρια ενός μόνο χώρου, σε όποιο σημείο της κι αν συμβαίνει, μας υπενθυμίζουν την αξία της συνύπαρξης.

Για εμάς, ο διάλογος, ο σεβασμός και η αλληλοκατανόηση από και προς τη γειτονιά, τους χώρους, τους ανθρώπους που βρίσκονται στο χώρο και όσους παίζουν μουσική είναι αδιαπραγμάτευτα.

---

Υ.Γ. Λόγω του συνωστισμού, κάποιοι βρέθηκαν και σε ένα από τα απέναντι πεζοδρόμια — όχι από δική τους επιλογή ή από δική μας παραίνεση, αλλά όπως συνέβη και στα υπόλοιπα γύρω πεζοδρόμια, από έλλειψη διαθέσιμου χώρου. Η παρουσία τους, που διαπιστώθηκε… εξ αποστάσεως, προκάλεσε παρέμβαση ώστε να απομακρυνθούν — δυστυχώς όχι με τον πιο ευγενικό τρόπο. Διαπιστώνουμε μάλιστα ότι τις επόμενες μέρες δημιουργήθηκε μια πολεμική ατμόσφαιρα γύρω από το θέμα, χωρίς πραγματικό λόγο — την οποία δεν θα θέλαμε  και ούτε πρόκειται να ακολουθήσουμε.

Όσο αφορά λοιπόν στο πεζοδρόμιο που πρέπει να μείνει ...άδειο,  αν και θεωρούμε ότι οι γεμάτες και ζωντανές γειτονιές και χώροι θα έπρεπε να κάνουν τους ανθρώπους χαρούμενους, προτιμούμε  να μην ξαναζήσουμε αντίστοιχες στιγμές. Να διατηρήσουμε και να εξελίξουμε δηλαδή μαζί, το όμορφο και ζεστό κλίμα που θέλουμε να υπάρχει πάντα ανάμεσά μας — εντός και εκτός του χώρου, όπως συμβαίνει τόσα χρόνια.