γράφει ο ακροβάτης

Με αφορμή την αυριανή συναυλία της μουσικής ομάδας με ρεμπέτικα με το Νίκο Σταματάκη και τον Παναγιώτη Καπιζιώνη, που για δεύτερη covid χρονιά και παρά τις αντιξοότητες, θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία Δασκαλογιάννη, στο Ηράκλειο στις 21:00, ακολουθούν κάποιες λεπτομέρειες για την ομάδα και τη συναυλία, καθώς και κάποιες σκέψεις.

 

Η μουσική ομάδα με ρεμπέτικα αποτελεί μία από τις κλασικές συνήθειες των τελευταίων χρόνων τις Πέμπτες στο Πλουμί. Ξεκινώντας σα μια ιδέα σε μια εποχή που οι μουσικές ομάδες δεν ήταν τόσο διαδεδομένες, ξεκίνησε και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να υπάρχει, με ανθρώπους που μοιράζονται, ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, προελεύσεων, καταβολών και φυσικά μουσικών επιπέδων. Το μουσικό της αποτέλεσμα, ήταν και είναι εξαιρετικά σπουδαίο για το χώρο αλλά φυσικά και τον ξεπερνάει, για τη γειτονιά, καθώς και για όσους την προσεγγίζουν, όπου και να συμβαίνει αυτό, περιστασιακά, από μακριά και από κοντά, μιας και ενθαρρύνει όλους τους παραπάνω, είτε να ακούσουν τη μουσική αυτή με άλλο ..αυτί, είτε να προσπαθήσουν να μάθουν, να συμμετάσχουν, πάνω από όλα να παίξουν μαζί με άλλους.

Οι έξι χρονιές πραγματοποίησής της, είναι όλες ξεχωριστές, με σταθερά και διαφορετικά πρόσωπα , με ένα πραγματικά διευρυμένο ρεπερτόριο που ξεπερνούσε και ξεπερνάει τα όρια της στενής εικόνας που έχουμε για το ρεμπέτικο. Φυσικά σε όλα τα παραπάνω, και πέρα από τη βασική ιδέα που σε όλες αυτές τις χρονιές παρατηρεί κανείς, την ανάπτυξη αίσθησης ομάδας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους συμμετέχοντες, αξίζει κανείς να αναφέρει και να μην παραλείπει τη διάθεση, την ικανότητα και φυσικά το αποτέλεσμα της προσπάθειας των βασικών ανθρώπων, του Νίκου Σταματάκη, του Μανώλη Τζανάκη την πρώτη χρονιά και του Παναγιώτη Καπιζιώνη τις επόμενες πέντε, την άποψή τους για την επιλογή των τραγουδιών, τη μεταδοτικότητα, την ενορχήστρωση και τη φροντίδα, μια προσπάθεια που σίγουρα έδωσε σε όλους ένα αυξημένο κίνητρο, κάτι που σαφώς φαινόταν και στις συναυλίες στο τέλος της χρονιάς, όπως αυτή που θα πραγματοποιηθεί αύριο Πέμπτη στο Ηράκλειο.

Έξι χρόνια μετά, ακολουθούν κάποιες σημαντικές σκέψεις, με αφορμή την αυριανή συναυλία αλλά και τις δύο χρονιές αυτές που προηγήθηκαν.

Όσο και αν η κανονικότητα έρχεται σε μικρά και μεγάλα επεισόδια, το προηγούμενο αλλά και αυτό το καλοκαίρι, δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και από ότι φαίνεται δε θα υπάρξει κανένα πρωτόκολλο για την ομαλή πραγματοποίηση τέτοιων εγχειρημάτων όπως οι μουσικές ομάδες. Οι συναντήσεις τους, όπως και κάθε μουσική δραστηριότητα με φυσική παρουσία, διακόπηκαν από τον Οκτώβρη ως μη υπάρχουσες για επτά μήνες, αντίστοιχα με την πολύμηνη διακοπή της προηγούμενης χρονιάς.

Η μουσική, τουλάχιστον όπως κάποιοι τη φαντάζονται, αποτέλεσε και αποτελεί ή κάτι ανύπαρκτο ή ακόμα και σήμερα ένα πιθανό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Άλλωστε ακόμα και τώρα που οι περιορισμοί αποσύρονται, η μουσική χωράει μόνο σε συγκεκριμένες συνθήκες, ως συνοδευτικό της εστίασης με κανόνες, ως τουριστική ατραξιόν, ή σε μεγάλης κλίμακας συναυλίες, για όσους φυσικά μπορούν να υποστηρίξουν τα παραπάνω. Η μουσική διδασκαλία προβλέπεται μόνο για τα ατομικά μαθήματα, ενώ τίποτα σχεδόν δε μπορεί να πραγματοποιηθεί σε εσωτερικούς χώρους. Η μουσική με άλλα λόγια εξακολουθεί σύμφωνα με τους κανόνες μέχρι και σήμερα να είναι μόνο μέρος μιας συναλλαγής και όχι ζωή, ανάγκη και δημιουργία, κάτι που φυσικά δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη. Η συνέχιση, η πραγματοποίηση, πόσο μάλλον η προετοιμασία και διοργάνωση συναυλιών όπως η αυριανή, επαφίεται μόνο στο πείσμα και τη θέληση των ίδιων των ομάδων, των μουσικών, των ανθρώπων που παίζουν μουσική καθώς και όσων θέλουν να τις υποστηρίξουν, ειδικά από τη στιγμή που ο δρόμος που διαλέγουν δεν περνάει μέσα από γνωριμίες, μεσάζοντες, δάφνες και διασυνδέσεις, παρά μόνο από το κίνητρο να μάθουμε, να μοιραστούμε και να παίξουμε.

Αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που είναι σημαντικό να βρεθούμε αύριο στην πλατεία Δασκαλογιάννη καθώς και για να συνεχίσουμε να υποστηρίξουμε τέτοιες προσπάθειες.

Και κάτι τελευταίο. Όσο πείσμα, μεράκι, θέληση και αν υπάρχει, όσο και αν η μουσική και οι μουσικές συναντήσεις επιστρέφουν σιγά σιγά στη ζωή μας, είναι σημαντικό να μην επαναπαυτούμε να μη συνηθίσουμε. Η υπόθεση της μουσικής, η αντιμετώπιση των τωρινών συνθηκών και των δυσκολιών γι αυτή αποτελεί ζήτημα που μας ενώνει και δε μας χωρίζει, κανένας δεν περισσεύει, δεν είναι συναλλαγή αλλά ανάγκη συνδεδεμένη με τη ζωή, την έκφραση. Είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να συμμετέχουμε, να σεβόμαστε, να ενθαρρύνουμε και να υποστηρίζουμε, να προστατεύσουμε τους ανθρώπους που θέλουν να εκφράζονται, να βρούμε νέους τρόπους για να συναντηθούμε με τη μουσική, την έκφραση, τη δημιουργία, χωρίς εκπτώσεις, όσο αυτό είναι εφικτό, όσο όμως περισσότερο γίνεται. Έχουμε σίγουρα πολλά να μάθουμε, να πάρουμε αλλά και να δώσουμε σε αυτή τη συνάντηση.

Η συναυλία της μουσικής ομάδας με ρεμπέτικα, θα πραγματοποιηθεί αύριο Πέμπτη 24 Ιουνίου, στις 21:00, στην πλατεία Δασκαλογιάννη στο Ηράκλειο.