Το "Γλέντι από ΝΩΡΙΣ το απόγευμα", και όσα συνέβησαν την Κυριακή 3 Φλεβάρη,  αποτελούν όπως και κάθε συνάντηση του Αντώνη Ξυλούρη, του Νίκου Ξυλούρη και του Γιώργη Σταυρακάκη με το Συνεταιριστικό καφενείο παντοπωλείο "Πλουμί". όσο διαφορετικό και αν φαντάζει από άλλες, αποτελεί σίγουρα ένα από τα σταθερά σχετικά στιγμιότυπα και μέρος των όσων συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν. Την ίδια στιγμή, και αυτό αποτελεί το θέμα αυτού του ρεπορτάζ, πως αυτό το στιγμιότυπο, δεν είναι στατικό, παρά ζωντανό, διδακτικό και εξελισσόμενο σε όλα τα επίπεδα.

γράφει ο ακροβάτης

Ο Νίκος, ο Αντώνης Ξυλούρης και ο Γιώργης Σταυρακάκης, παρουσίασαν, παίζοντας αδιάκοπα για περίπου πέντε ώρες, μία ευρεία γκάμα από περίπου όλο το κρητικό ρεπερτόριο ξεσηκώνοντας το κοινό από την πρώτη στιγμή. Φυσικά δεν έλειψαν οι παραδοσιακοί σκοποί, τα νησιώτικα και άλλα, πάντα σε διαρκή διάδραση με όσους βρέθηκαν στο χώρο, που ήδη από τις 19:00, και όσο περνούσε η ώρα προκαλούσαν το αδιαχώρητο. Στο λιγοστό χώρο που έμενε κενός, δεν άργησαν οι χοροί. 

Όλα τα παραπάνω, με μια πρώτη ματιά θύμιζε ένα υπαίθριο γλέντι του καλοκαιριού, με μεγάλες εντάσεις, κινήσεις και ανακλαστικά, χορούς, τραγούδια, κινήσεις με τα χέρια, όλα αυτά εκεί, κάνοντας το χώρο που φιλοξενούνταν, να μοιάζει μικρός. 

Όπως συχνά αναφέρεται στις αναγγελίες αυτών των συναντήσεων "Και οι τρεις τους ανήκουν ίσως σε μία από τις πιο νέες γενιές μουσικών, που πρόθυμα αναμετριούνται με όλο τον πλούτο της μουσικής αυτού του νησιού, χωρίς να τον αντιμετωπίζουν επιφανειακά, χωρίς να τον αναμασούν, διατηρώντας τη διάθεση να γίνονται διαρκώς καλύτεροι,να κρατάνε ανοιχτούς ορίζοντες και να μαθαίνουν από αυτή τους την εμπειρία, τόσο όσο αφορά στη μουσική, όσο και γενικότερα. Τέτοιες περιπτώσεις ίσως είναι ο λόγος που αυτός ο πλούτος, διατηρείται, έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον."

Οι τρεις μουσικοί, αναμετρήθηκαν με όλη αυτή τη βαριά κληρονομιά, έπαιξαν δίνοντας τη δική τους εκδοχή,διατηρώντας ωστόσο το σεβασμό σε όσα έπαιζαν, πάντα όμως διατηρώντας, τη νιότη και τη φρεσκάδα τους. Με μια σειρά τρόπων και οργάνων, συνδυασμών και στιγμών έδωσαν στο κοινό και το χώρο σημαντικές στιγμές. Παρά το γεγονός, ότι ο τρόπος  αλλά και η συνήθειες που συνοδεύουν την κρητική μουσική στις μέρες μας, είναι δύσκολο να ξεπεραστούν εξολοκλήρου ειδικά στην περίπτωση του γλεντιού, δεν ήταν λίγες οι φορές που ανακαλύπταμε σε όσα ακούγαμε κάτι καινούργιο, τόσο όσο αφορά στην ποιότητα της απόδοσης, όσο και στην κατάθεση  της δικής τους ταυτότητας μέσα σε όλο αυτό. Αυτή η αναμέτρηση, νέων ανθρώπων και μουσικών καθώς και του κοινού, με μια μουσική που έχει τους δικούς της κανόνες, προκαλεί τα δικά της συναισθήματα και αντιδράσεις, κυρίως με τον τρόπο που πλειοψηφικά παίζεται σήμερα, τα καλά και τα κακά του χαρακτηριστικά, μπορεί να οδηγεί το αποτέλεσμα προς τα εμπρός ή προς τα πίσω, ωστόσο, ειδικά στην περίπτωση μουσικών που έχουν να δώσουν πολλά παραπάνω από το να μιμηθούν, είναι και ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει αυτή η μουσική την άμεση επαφή της με τη ζωή και το κοινό, να διατηρήσει το λαϊκό χαρακτήρα της, και να εξελιχθεί.

Ως συνέχεια των προηγούμενων και συνοδευτικά φυσικά με αυτά, δε θα μπορούσε κανείς να προσπεράσει και ένα άλλο βασικό στοιχείο που κυριάρχησε στη βραδιά, σίγουρα όχι ολοκληρωτικά, σίγουρα όμως περισσότερο από της προηγούμενες. Η νοοτροπία της μετατροπής τέτοιων μουσικών γεγονότων σε βραδιές κατανάλωσης αλκοόλ, ή γενικότερα κατανάλωσης και κέρδους, με κάθε κόστος για την ποιότητα της μουσικής ή για την αλληλεπίδραση της με το κοινό, ή η απόδοσή  της σε χώρους απρόσωπους, αδιάφορους ή και ακατάλληλους και γενικότερα η απόδοσή της σε συνθήκες αποτρεπτικές οικονομικά και πολλές φορές ανθυγιεινές για μουσικούς και κοινό,  μας απομακρύνει από την ουσία τέτοιων βραδιών και από όσα μπορούμε όλοι να κερδίσουμε από αυτές.  Το στοιχείο αυτό, που συχνά περιγράφεται ως ο τριπλός σεβασμός ανάμεσα στους μουσικούς, το χώρο και το κοινό, είναι αναγκαίος, ειδικά στην περίπτωση των γλεντιών, μιας και  είναι αυτά που συχνά γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, κυρίως δε γιατί από τη φύση και την ιστορία τους, προαπαιτούν, όχι απρόσωπους καταναλωτές, ανθρώπους που δε σέβονται ο ένας τον άλλον, μουσικούς που επιδρούν στο κοινό μόνο μέσω της έντασης, ή χώρους που αλλάζουν τη φυσιογνωμία τους με βάση αυτά, αλλά τη γνήσια και κυρίως ειλικρινή συνδιοργάνωση, μέσα από την άμεση αλληλεπίδραση όλων των εμπλεκόμενων. Αυτό ακριβώς είναι που επιχειρείται και σε γενικές γραμμές συμβαίνει κάθε Κυριακή στα γλέντια στο Πλουμί, με βήματα φυσικά προς τα μπρος και προς τα πίσω, κυρίως όμως προς τα μπρος, ωστόσο μακριά από άλλες λογικές που υπάρχουν και φουντώνουν στις μέρες μας. Αυτός άλλωστε είναι και ήταν πάντα ο τρόπος για τα γλέντια στην Κρήτη, όσο και αν συχνά ξεχνιέται, όπως εξηγήθηκε παραπάνω.

Το γλέντι από ΝΩΡΙΣ το απόγευμα, αποτέλεσε λοιπόν κάτι διαφορετικό και ολοκληρώθηκε γύρω στις 12, της προηγούμενης Κυριακής. Ακολουθούν τα επόμενα, με πρώτο, ένα ακόμα κρητικό κυρίως γλέντι, το "Επιστροφή στις ρίζες και όχι μόνο", με τον Κωστή Μακάκη, τον Αλέκο Φανουράκη και το Βαγγέλη Συλιγάρδο, σήμερα Κυριακή 10 Φλεβάρη, από τις 19:00, στο Πλουμί.