Πολλές φορές, η σχέση ανάμεσα στο Πλουμί και τη μουσική, θεωρείται μια σχέση ταύτισης, μιας και αυτό λογίζεται ως ένας χώρος με μουσική,  ή ένας χώρος με μουσική και κάποια μουσικά μαθήματα. Η αλήθεια ωστόσο βρίσκεται αρκετά πιο πέρα από τον παραπάνω ισχυρισμό.

η μουσική και το Πλουμί

Η σχέση με τη μουσική δεν είναι μια σχέση ταύτισης ή αυτοσκοπού. Και πέρα από τα όσα θα μπορούσε να περιγράψει για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο εκτός μουσικής, ο κύριος λόγος είναι  ότι αυτή  η σχέση είναι βαθύτερη, ευρύτερη, ουσιαστικά ζωτική και  συνεχώς διευρυνόμενη, με πολλές διαστάσεις, που είτε δεν είναι τόσο φανερές, είτε δεν έχουν φανεί ακόμα.

Στο Πλουμί πραγματοποιούνται κατά καιρούς αλλά και τακτικά, μια σειρά από μουσικές δραστηριότητες. Πρόκειται για ένα χώρο που φιλοξενεί τη μουσική σε διάφορα σημεία και εκδοχές της. Από τις μουσικές ομάδες και τα μαθήματα οργάνων και θεωρίας, μέχρι τις παρουσιάσεις με κάθε τρόπο μουσικών δημιουργιών και δημιουργών, την ανάδειξη όσο και όπως αυτό είναι εφικτό για νέες φόρμες και σχήματα, την παρουσίαση του παρελθόντος και της ιστορίας της, τη σύνδεσή της με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων ή και με άλλες μορφές έκφρασης, όλα είναι εδώ, και φιλοδοξούν να γίνουν περισσότερα, ενθαρρύνοντας όλο και περισσότερους στο να μοιράζονται γνώσεις και στιγμές γύρω από αυτή. Για το σκοπό αυτό, από τους κύκλους των μουσικών ομάδων μέχρι τις στημένες καρέκλες των συναυλιών, ο χώρος δε διστάζει να τσαλακώνεται, να προσαρμόζεται και να αλλάζει μορφές, ώστε όλα τα παραπάνω να πραγματοποιούνται με τους καλύτερους δυνατούς όρους.

Το σημαντικότερο από όλα είναι η γενική φιλοσοφία γύρω από αυτή τη σχέση. Υπάρχει εδώ ένας τριπλός αμφίδρομος σεβασμός, ανάμεσα στους μουσικούς, στο κοινό αλλά και το χώρο. Πιο συγκεκριμένα, σε όλες τις εκφράσεις της μουσικής στο χώρο προωθείται  ο αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα στο κοινό και στο χώρο. Από τη μία πλευρά, όπως δηλώνεται με όλους τους τρόπους, όλα τα μουσικά γεγονότα στο Πλουμί βασίζονται στην ύπαρξη ενός κοινού, που αποτελεί μέρος αυτών των γεγονότων με όλες τις πιθανές εκδοχές και αντιδράσεις του,  από τη συνειδητή συμμετοχή στα μαθήματα και τους κύκλους ή την απαιτούμενη σιωπή μέχρι το τραγούδι και το χορό και γενικά τα όσα ένα γλέντι γεννά, ανάλογα την περίσταση και τη σκηνοθεσία του κάθε γεγονότος. Από την άλλη,  στο Πλουμί οι τιμές διατηρούνται χαμηλές και στα μουσικά γεγονότα χωρίς καμία έκπτωση στην ποιότητα των όσων παρέχονται, δεν υπάρχουν τεχνάσματα και τεχνητές προϋποθέσεις που να συνδέουν τη συμμετοχή του κοινού σε αυτά με την κατανάλωση ή κάποια  απαγορευτική οικονομική βάση, τα μουσικά γεγονότα κάθε φύσης δεν αποτελούν άλλοθι για κάποιο κέρδος ή κάποια αυξημένη κατανάλωση και σε γενικές γραμμές παραμένουν ανοιχτά σε όποιον θέλει να τα παρακολουθήσει. Αντί των παραπάνω, που αποτελούν συνήθη πρακτική στις μέρες μας, στο Πλουμί ακολουθείται η λογική της προαιρετικής μεν, συνειδητής  εισφοράς στο γνωστό πια κουτί ενίσχυσης, όσων θέλουν να ενισχύσουν αυτά που συμβαίνουν στο χώρο, ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού του χώρου προς το εκάστοτε κοινό. Τα παραπάνω είναι και ο μόνος τρόπος, που εξασφαλίζει στον ένα ή στον άλλο βαθμό, με όλες τις προφανείς βελτιώσεις που μπορεί να χρειάζονται προφανώς,  τις καλύτερες συνθήκες για τους μουσικούς, για τους ανθρώπους που διδάσκουν, παίζουν, δημιουργούν, εκφράζονται, μοιράζονται, και όπως είναι φυσικό, τους δίνει χώρο για να εμπνέονται, για να κάνουν διαρκώς καινούργια πράγματα,  και το κυριότερο να οραματίζονται  και να δημιουργούν, βραδιές, μαθήματα και εγχειρήματα που χαρίζουν σε όλους τους συντελεστές τους ομορφιά και ξεπερνούν τα όρια του εφικτού που η συνηθισμένη λογική των χώρων που φιλοξενούν και σχετίζονται με τη μουσική συνήθως καθορίζει.

Το ΠΑΛΚΟ λοιπόν δεν αποτελεί ένα απρόσωπο "θέαμα", αποτελεί μια παράσταση, ή μάλλον την προσπάθεια όλων των συντελεστών του να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Η πραγματοποίηση και η συνέχειά του, βασίζεται σε αυτόν τον τριπλό σεβασμό που περιγράφηκε παραπάνω, ενός χώρου που προσπαθεί να συνεχίσει να φιλοξενεί νέα και "δύσκολα" γεγονότα, επιβιώνοντας, διατηρώντας το βασικό του χαρακτήρα και ανθίζοντας, μουσικών που δίνουν τον καλύτερο εαυτό και την έμπνευσή τους μέσα από αυτά και ενός κοινού που έχει να πάρει πολλά από όλο αυτό. Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, όπως γίνεται κατανοητό, δε μπορεί παρά να θεωρηθεί ένα  ουσιαστικό θέαμα από κάθε άποψη.
Ο Παναγιώτης Καπιζιώνης στο μπουζούκι και τη φωνή, ο Χριστόφορος Παπανικολάου στην κιθάρα και τη φωνή, ο Γιάννης Κρητικός στο μπαγλαμά, ο Λευτέρης Τσιτουρης στο ακορντεόν, αποτελούν τη βάση  γι αυτή τη διευρυνόμενη ορχήστρα, και ήδη έδωσαν το πρώτο δείγμα γραφής του, το περασμένο φθινόπωρο,  όταν το όλο εγχείρημα έκανε το πρώτο του βήμα στο χώρο.
Αυτή την Κυριακή 4 Φλεβάρη, το ΠΑΛΚΟ μεγαλώνει, και μαζί με τον Θέμη Πολυζωάκη στο βιολί, έρχονται στο Πλουμί για το επόμενο ανανεωμένο επεισόδιο, σε μία παράσταση που αναμένεται να μας δώσει πολλά περισσότερα από ένα λαϊκό, ρεμπέτικο ή σμυρνέικο γλέντι, σε ένα εγχείρημα που αναμένεται να μας φέρει πιο κοντά, που μας κάνει να ανυπομονούμε και να εμπνεόμαστε για τη συνέχεια.

Τα λέμε λοιπόν αυτή την Κυριακή, λίγο μετά τις 19:30.  Ελάχιστη εισφορά στο κουτί, 3 euro.