Ακολουθεί ένα ρεπορτάζ για ένα γεγονός που αυτές τις μέρες κλείνει τον πρώτο χρόνο υπαρξής του τα Σάββατα στο συνεταιριστικό καφενείο παντοπωλείο Πλουμί, την αγορά που στήνεται στο χώρο, όλη την εξέλιξή της ένα χρόνο τώρα, καθώς και τα όσα ακολουθούν.

γράφει ο ακροβάτης

Η ιδέα μιας αγοράς που στήνεται στο χώρο, ξεπερνώντας τα όρια του παντοπωλείου, με παραγωγούς, προϊόντα και γενικά με μια προσπάθεια να ανοίξει στην πράξη το ζήτημα της αυτάρκειας, της αλληλεγγύης, ενός ανοίγματος στην τοπική και όχι μόνο κοινωνία, καθώς και στους μικρούς τοπικούς παραγωγούς, υφίσταται και συνδέεται με την ταυτότητα και τις πρωτοβουλίες του project, εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο μέσα από την όλη του εξέλιξη, έγινε δυνατό να ξεκινήσει, μόνο κάπου στα μέσα της προηγούμενης άνοιξης.

Κάπως έτσι , ένα χρόνο πριν, οι πόρτες του καφενείου άνοιξαν, και η βιολογική λαϊκή αγορά, όπως αρχικά ονομάστηκε, ξεκίνησε, τις Τετάρτες, δίνοντας μία ακόμα εικόνα, πρωτόγνωρη για τα μέχρι τότε δεδομένα, με λαχανικά, βότανα καθώς και άλλα σκευάσματα, διατηρώντας αυτή της την ταυτότητα, περίπου όλο το καλοκαίρι, αλλάζοντας την οπτική της χρήσης του χώρου, καθώς και δίνοντας όλα τα πρώτα δείγματα μιας άλλης σχέσης με την τοπική κοινωνία.

Το καλοκαίρι πέρασε, και η αγορά, που είχε αποκτήσει πια τη θέση της στο χώρο, αναζητούσε  ένα νέο στήσιμο σε νέα ημέρα. Κάπως έτσι άρχισε να γεννιέται η ιδέα της σύνδεσης της αγοράς αυτής, με τις αρχές και τη συνέχεια του ίδιου του project, με το θέμα της αυτάρκειας, καθώς και με το παντοπωλείο, που μετά από ένα διάστημα προετοιμασίας, έκανε βήματα προς μια νέα, πιο θαρρετή, πιο ολοκληρωμένη του έκδοση.
Κάπου εκεί, προέκυψε μια πρώτη απόπειρα για την εκπλήρωση αυτού του στόχου, με τα Σάββατα για την αυτάρκεια, μια προσπάθεια να αφιερωθεί μια μέρα στο αντικείμενο αυτό με την αγορά, με συζητήσεις για την εξέλιξή της καθώς και με κάποια σεμινάρια και σχετικές δραστηριότητες, που θα συνέδεαν όλα τα επιμέρους κομμάτια, τα όσα η ίδια η αγορά έδινε, το παντοπωλείο, την τοπική κοινωνία, τη συζήτηση που όλο και περισσότερο μεγάλωνε, καθώς και τους παραγωγούς, συλλέκτες και δημιουργούς, που εκτός από τα ίδια τους τα προϊόντα, θα μοιράζονταν μαζί μας τις γνώσεις τους.

Η ιστορία της ίδιας της αγοράς, καθώς και όλη η ενασχόληση  με την αυτάρκεια καθώς και με το ζήτημα της απεύθυνσής της σε πλατιά ακροατήρια, ήταν, είναι και θα είναι μια διαδικασία ζωντανή, με βήματα προς τα μπροστά και προς τα πίσω, διαρκώς επιμορφωτική.

Η εξέλιξη των πραγμάτων κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η επιμονή στην ύπαρξη μιας αγοράς παραγωγών και με εποχικά προϊόντα, η υπομονή και η προετοιμασίες που χρειάστηκαν,  οδήγησε μετά από ένα διάστημα αναμονής  σε αυτό που εδώ και περίπου δύο μήνες συμβαίνει, σε αυτή τη μορφή αγοράς, μιας συνάντησης παραγωγών, που αυξάνονται σταδιακά, με το ίδιο το παντοπωλείο, στην Αγορά παντοπωλείου και παραγωγών, που πραγματοποιείται σχεδόν κάθε Σάββατο, αλλάζει τα δεδομένα στο χώρο, προκαλεί ενίοτε και άλλα γεγονότα γύρω της, όπως συλλογικά τραπέζια και συζητήσεις, αγκαλιάζεται ξανά από ένα αυξανόμενο μέρος της τοπικής κοινωνίας και μας διδάσκει καινούργια πράγματα.

Η Αγορά παντοπωλείου και παραγωγών, στηρίζεται σε παραγωγούς που επιμένουν να ακολουθούν μεθόδους καθαρές από την ανάγκη του ανεξέλεγκτου κέρδους, σε προϊόντα εποχικά. Στηρίζεται επίσης στο παντοπωλείο στο Πλουμί, που σε αυτή του την έκδοση, έχει μια σειρά από δημιουργήματα και προϊόντα, ενός συνόλου ανθρώπων που βρίσκονται σε ομόκεντρους κύκλους γύρω από το ίδιο το project, και αναδεικνύουν αλληλοϋποστηριζόμενοι τα ταλέντα και τις ικανότητές τους, σε μικρές και μεσαίες κλίμακες μια σειρά που ξεπερνάει τα όρια της αυτάρκειας, αλλά επεκτείνεται στην τέχνη και φυσικά στη μουσική. Στηρίζεται τέλος στην ιδέα πως όλοι μαζί μπορούμε να δημιουργούμε γεγονότα που να αγγίζουν ακόμα περισσότερους και να ανοίγουν το δρόμο για άλλες σχέσεις μεταξύ μας αλλά και συνολικά, σχέσεις αντίθετες στον καταναλωτισμό, ή στην αποθέωση του χρήματος ως μέσου άγνοιας και αποξένωσης, στον αποκλεισμό και τον κοινωνικό φασισμό.. Στηρίζεται στην ανταλλακτικότητα, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, μέσα από συλλογικά τραπέζια, συζητήσεις αλλά και έμπρακτη υποστήριξη του ενός από τον άλλον.  Στηρίζεται τέλος, και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό δίδαγμα από αυτή, πως όλα τα παραπάνω καθώς και όλα όσα έρχονται, δεν ξεκινούν από θεωρητική βάση, παρά ανακαλύπτονται στην πράξη, κάθε φορά που η αγορά μας φέρνει κοντά, κάθε μέρα  που όλο περισσότεροι από εμάς υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον, κάθε μέρα που αυτά τα ζητήματα έρχονται μπροστά μας.