Το γεφύρι της Δράμας, αποτελούσε μία πέτρινη αρδευτική κατασκευή μεταξύ των χωριών Νικηφόρος του νομού Δράμας και Καρυόφυτο, του νομού Ξάνθης. Το ύψος της κατασκευής είναι πέντε μέτρα και το πλάτος του ενάμιση μέτρο.  Αποτελεί μια παρόμοια κατασκευή με ανάλογες που υπάρχουν στην Κρήτη, κατασκευασμένες από τους Ρωμαίους, τους Οθωμανούς και τους Βενετούς αργότερα. Όμως αυτό το "γεφύρι", που κατά καιρούς έρχεται στο προσκήνιο και μέρος του διασώζεται μέχρι και σήμερα, είναι συνδεδεμένο με ένα τραγούδι και μια ιστορία. 

 

Μπορεί μέρος της κατασκευής να μην υπάρχει σήμερα, ωστόσο τόσο το τραγούδι, όσο και η ιστορία, είναι από αυτές που διαχρονικά διασώθηκαν γκρεμίζοντας τα σύνορα, αποδεικνύοντας περίτρανα πως οι άνθρωποι από τις δυο πλευρές τους, οι ιστορίες τους, τα συναισθήματά τους, τα κοινωνικά ζητήματα και η μουσική τους, προϋπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι και σήμερα.

Το γεφύρι της Δράμας λοιπόν, και κυρίως το τραγούδι του, συνδέθηκε με τον Ντέμπρελη Χασάν, το Χασάν δηλαδή από το Debre, ή Δέβρη (προ 1927), ή τη σημερινή Αναρράχη, ένα χωριό βόρεια της Κοζάνης. Ο Χασάν, έζησε μεταξύ του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα και ήταν στρατιώτης στον Οθωμανικό στρατό. Ήταν αρραβωνιασμένος και έτοιμος για γάμο, όμως ένας καυγάς με έναν ανώτερό του, τον οδήγησε στη δολοφονία. Γι αυτό το λόγο φυλακίστηκε στις φυλακές της Δράμας, από όπου και απέδρασε, βγαίνοντας στο κλαρί, στα βουνά και αποκτώντας έτσι ένα συνηθισμένο εκείνη την περίοδο, του λήσταρχου. Ο Χασάν, έκλεβε από τους πλούσιους και έδινε στους φτωχούς, προικίζοντας και αποκαθιστώντας αδικίες, ενώ φρόντισε πριν αρχίσει αυτή του τη δράση να σπάσει τον αρραβώνα, στέλνοντας ωστόσο δώρα στην αγαπημένη του, ακόμα και όταν αυτή παντρεύτηκε κάποιον άλλον. Κάποιοι λένε ότι  αργότερα πήρε χάρη από τον ίδιο το Σουλτάνο.

Με βάση τα παραπάνω, ένα τραγούδι και ένας σκοπός γεννήθηκε και διασώθηκε μέχρι και σήμερα, με στίχους στα τούρκικα, σε κάποιες παραλλαγές. Αυτή η εκδοχή, ή μάλλον μία από αυτές, και η μετάφρασή της, μας δίνει αρκετές πληροφορίες: