Εν μέσω σφοδρής κακοκαιρίας και γενικότερα συνθηκών που κάνουν τους ανθρώπους να κλείνονται στα σπίτια τους, βρεθήκαμε την προηγούμενη Παρασκευή στη δεύτερη από τις συναυλίες που διοργανώνονται αυτό το χειμώνα από το μουσικό εργαστήρι "Λαβύρινθος", με αφορμή τον  κύκλο σεμιναρίων γι αυτό το χειμώνα, και που μαζί με αυτά πρόκειται  όπως έχουμε πει να διαρκέσουν όλες τις Παρασκευές του Φλεβάρη και του Μάρτη, στην αίθουσα του δημαρχείου, στα Πεζά.

Βρισκόμενοι ήδη μπροστά στην επόμενη συναυλία,  και μετά τα όσα γράφτηκαν για την πρώτη από τις συναυλίες την προηγούμενη εβδομάδα, ακολουθεί ένα μικρό ρεπορτάζ από τα όσα ζήσαμε την Παρασκευή 15 Φλεβάρη, κατά τη διάρκεια αυτής της μουσικής συνάντησης.

γράφει ο ακροβάτης

 Στη δεύτερη συναυλία, συναντήσαμε το Ross Daly, καθώς και την Κέλυ Θωμά αλλά και τον Bijan Chemirani, μια συνάντηση που όπως πολλές φορές έχουμε πει διατηρεί αυτό το υψηλό επίπεδο απόδοσης, τρόπου, γνώσης και ποιότητας που τέτοιες συναυλίες συνήθως διαθέτουν. Αν και όπως συχνά αναφέρεται, η μουσική ανάλυση, δεν αποτελεί προνόμιο τέτοιων ρεπορτάζ, μιας και καλό τέτοιες γνώσεις να αφήνονται γι αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα, τα όσα ζήσαμε την Παρασκευή αυτή, μας έφεραν μπροστά σε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα: η απλόχερη παροχή συνθέσεων και μουσικής στο κοινό, οι αυθόρμητες και ετεροχρονισμένες αντιδράσεις του κοινού και γενικότερα το ζήτημα της ευθύνης.

Εξηγούμαστε.

Η συνοπτική περιγραφή της βραδιάς, με τις λύρες, το σάζι, το tarhu, και τα εξαιρετικά, πολυποίκιλα και ενδιαφέροντα κρουστά καθώς και τον τρόπο  που σε όλα τα παραπάνω, αναδεικνύεται η μουσική συμβολή του κάθε οργάνου, της κάθε στιγμής και της αλληλεπίδρασης μεταξύ των μουσικών, επιβεβαιώθηκε και εδώ, μιας και όλα τα παραπάνω υπήρξαν ξεκάθαρα σε όλη τη διάρκεια και αυτής της συναυλίας, ωστόσο δεν είναι αρκετή. Όσα πολλά και αν μπορούμε να αναζητήσουμε και να αναφέρουμε για τον καθένα από τους πρωταγωνιστές ξεχωριστά αλλά και από κοινού, καθώς και για την επίγευση που το γενικό μουσικό αποτέλεσμα άφησε στο τέλος, αυτό που ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρο είναι το εξής: Σε όλη τη διάρκεια της μουσικής παράστασης, παρουσιάστηκαν μπροστά μας συνθέσεις προσωπικές και άλλες,  από πρόσφατες και παλιότερες δισκογραφικές δουλειές των μουσικών, χωρίς φυσικά να είναι προαπαιτούμενη αυτή η εκ των προτέρων γνώση γύρω από αυτές.

Από  τις ανατολίτικες επιρροές του Lunar, ,μέχρι το 7fish και τα semai, όλα ήταν εκεί,  φανερώνοντας τις μουσικές αρετές, με τον τεχνικά και ουσιαστικά υψηλού επιπέδου σνδυασμό των τοξοτών, αλλά και τη μοναδική από πολλές απόψεις απόδοση των κρουστών, φανερώνοντας ωστόσο και τη μυθωδία γύρω από αυτές, τόσο με βάση το θέμα και τις επιρροές τους, όσο και με βάση τις φόρμες τους. Το γεγονός αυτό, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε διαφορετικές αντιδράσεις στο κοινό, δημιουργώντας εκ των υστέρων συζητήσεις, ειδικά σε όσους δεν έρχονται συχνά σε επαφή με αυτή τη μουσική.

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, αναλογιζόμενοι τα όσα ζήσαμε, καταλήγουμε στο εξής. Η κάθε συνάντηση με τη μουσική, όπου, όπως και αν γίνεται, με τους καλύτερους ή με τους χειρότερους όρους, με όλα τα περιβάλλοντα ή τα κίνητρα γύρω της οφείλει, ή μάλλον δίνει απάντηση, όποια απάντηση και αν είναι αυτή, σε πολύ βασικά ερωτήματα: ποια είναι η σχέση της μουσικής με το κοινό; υπάρχει ελευθερία ή όλα γίνονται υπό το βάρος άλλων παραγόντων; πόσο βαθιά είναι η σχέση μεταξύ τους;  πόσο ανοιχτή είναι αυτή η συνάντηση για όλο και περισσότερους; και κυρίως, τι αφήνει η κάθε συνάντηση πίσω της, μέσα στον κάθε εμπλεκόμενο;

Μπορεί τα παραπάνω να φαντάζουν αυτονόητα, προφανή ή και λιγότερο σημαντικά, ωστόσο ήρθαν για να βάλουν άλλο ένα λιθαράκι, ή μάλλον για να υπενθυμίσουν άλλη μία διάσταση στη συνάντησή μας με τη μουσική γενικότερα. Ο τρόπος και η αλληλεπίδραση μιας συναυλίας, όπως αυτή περιγράφηκε την προηγούμενη εβδομάδα, αποτελεί σίγουρα μια πρώτη συμβολή στην αλληλεπίδραση με το κοινό, που όπως αναφέρθηκε, δίνει τόσο σε αυτό όσο και στους μουσικούς να εκφραστούν ελεύθερα. Αυτή η ελευθερία, οδηγεί ωστόσο το κοινό, ένα κοινό πολλές φορές ετερόκλητο, να κάνει τα όσα ο μουσικός του δίνει δικά του με κάποιο τρόπο, συγκρίνοντας τα με δικά του βιώματα, ή μαθαίνοντας για τα βιώματα άλλων. Το γεγονός αυτό, όχι μόνο προσκαλεί περισσότερους ανθρώπους κοντά στη μουσική, αλλά κάνει και τη σχέση τους μαζί της βαθύτερη.