Και ενώ οι μέρες και οι νύχτες συνεχίζονται, το μουσικό αφήγημα στο Πλουμί, την προηγούμενη  Κυριακή άλλαξε τόνους.

Ο Παναγιώτης Καπιζιώνης, η Βασιλική Τσιφτσή και ο Χριστόφορος Παπανικολάου, συναντήθηκαν πρώτη φορά με τις Κυριακές και μαζί έδωσαν για πρώτη φορά γι αυτό το χειμώνα, μια εκδοχή για τη συνάντηση της μουσικής  που παίζεται με μπουζούκι με το γλέντι.

Η συνάντηση αυτή, σε μια εποχή  που η μουσική  και ειδικά το ρεμπέτικο και λαϊκό λογίζεται πολλές φορές  ως είδος μαζικής  κατανάλωσης, όταν χρησιμοποιείται  για να αυξήσει  την κατανάλωση σε χώρους εστίασης, όχι μόνο  τέτοια δεν ήταν, αλλά μας έδωσε νέα συμπεράσματα και εικόνες  για τα όσα ζούμε εδώ τις Κυριακής και όχι μόνο.

γράφει ο ακροβάτης

Όλα τα παραπάνω αναφέρονται στο "Πάμε απόψε για σεργιάνι, για ξεφάντωμα τρελό" που πραγματοποιήθηκε στο Πλουμί, την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου.

Και ενώ, όσο γραφόταν το παρόν ρεπορτάζ, μια άλλη μουσική συνάντηση  πραγματοποιείται, οφείλουμε   επικεντρωθούμε σε όσα νέα, εκείνη η βραδιά  μας έδωσε.

Για τον Παναγιώτη Καπιζιώνη, το επίπεδο της ερμηνείας, της εκφραστικότητα αλλά και τη μεταδοτικότητα στο όργανο, έχουμε ξαναγράψει με αφορμή τόσο τις μουσικές του παραστάσεις στο χώρο όσο και τη μουσική ομάδα με ρεμπέτικα, που πραγματοποιείται τις Πέμπτες. Έχουμε επίσης μιλήσει για τη σύμπραξή του με το Χριστόφορο Παπανικολάου,  για τις επιλογές και τις ερμηνείες, και για τη διάδραση με το κοινό όλων των ηλικιών, με αυτό το ταξίδι στο λαϊκό, το ρεμπέτικο και εκτός αυτού. Η συνάντησή τους με τη Βασιλική Τσιφτσή  που για πρώτη φορά βρέθηκε στο χώρο, διατήρησε όλα τα παραπάνω, πρόσθεσε ωστόσο και τα όσα σε τέτοια μοτίβα δίνει μια γυναικεία φωνή αντίστοιχου επιπέδου, που όχι απλά συμμετέχει ως τέτοια, αλλά παρεμβαίνει στο τελικό αποτέλεσμα, δίνοντάς του ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα.

Όλα τα παραπάνω, χωρίς αμφιβολία, είναι αυτά που σε γενικές γραμμές καθόρισαν τη βραδιά, ωστόσο δε μείναμε εκεί. Με την τότε κακοκαιρία να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και τις συνθήκες να είναι γενικά αντίξοες, τα όσα οι μουσικοί έδιναν συνάντησαν ένα κοινό που παρά τις γενικές συνθήκες που συναντά το ρεμπέτικο, αγκάλιασαν σε γενικές γραμμές τόσο το μουσικό αποτέλεσμα, όσο και το χώρο, και που μπήκε στις περισσότερες των στιγμών, στο γενικό νόημα.

Η σημαντικότερη παρατήρηση για τα όσα συνέβησαν όμως εκείνη τη διαφορετική Κυριακή, ξεπερνά κατά πολύ τα όσα συμβαίνουν σε τέτοιες βραδιές αλλού. Η αρμονική συνύπαρξη μεταξύ των μουσικών και του κοινού είναι εφικτό να συμβεί σε νέους δρόμους χωρίς εκπτώσεις παρά με προσπάθεια τα πράγματα να γίνονται όλο και καλύτερα, όχι μόνο σε μουσικές κατευθύνσεις που φαινομενικά είναι οικείες στις μέρες μας. Βασικό ρόλο σε αυτό, παίζει η προσπάθεια των μουσικών να αντιμετωπίζουν αυτό που παίζουν με σεβασμό μεν, δίνοντάς του ωστόσο περιεχόμενο, αναδεικνύοντας τη μουσικότητα, τη διάθεση για μελέτη, την εκφραστικότητα, τη συνύπαρξη μεταξύ τους, την ανάδειξη καθενός από τους συντελεστές, έχοντας με λίγα λόγια κάτι να πουν. Αυτό είναι και που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό εκείνη τη βραδιά, είναι εκείνο που κρατάμε για το μέλλον. Αυτό είναι που όπως έχουμε πει πολλές φορές, δίνει σε αυτή τη διάδραση και έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, ή για να το πούμε πιο απλά, είναι και που μας κάνει όλους καλύτερους.

Το "Πάμε απόψε για σεργιάνι, για ξεφάντωμα τρελό", είναι παρελθόν. Το μουσικό αφήγημα καθώς και όλη η προσπάθειά συνεχίζεται με τον καλύτερο τρόπο, αύριο τσικνοΠέμπτη, με "Μια βραδιά έξω από φόρμες και καλούπια" με το Γιάννη Παξιμαδάκη, το Νίκο Σταματάκη και τον Κωστή Μακάκη, στις 21:00.