γράφει ο ακροβάτης,
Ο Καραγκιόζης ήρθε στο Πλουμί για μία ακόμα φορά και μπροστά στις επερχόμενες επισκέψεις του στις 8 και 22 Δεκεμβρίου, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα σε αυτό το εγχείρημα, που κλείνει αισίως μισό χρόνο ζωής, επισμοποιώντας τη σχέση με το χώρο, στον πρώτο μήνα με δύο παραστάσεις. Ταυτόχρονα με τις εξελίξεις στο Πλουμί, τα νέα χαρακτηριστικά σε όσα συμβαίνουν σε αυτό και τις προεκτάσεις αυτού του σχεδίου, επάξια ο "Καραγκιόζης και το γλέντι μετά", αποτελεί ένα από τα δεκατέσσερα τμήματα του "Πλουμί the project".

Ας πάρουμε ωστόσο τα πράγματα από την αρχή.

Όλα ξεκίνησαν κάποιους μήνες πριν, όταν ο πολύ καλός μας φίλος, Γιάννης Παξιμαδάκης μας έφερε σε επαφή με την ιδέα μιας παράστασης θεάτρου σκιών στο φυσικό της χώρο, το καφενείο, με έναν πολύ ταλαντούχο παίκτη και με τη συνοδεία του ίδιου και μιας εκλεκτής παρέας φίλων μουσικών. Η απάντηση ήταν σαφώς καταφατική και σε λίγες μέρες γνωρίσαμε το Γιάννη Παπαδόπουλο (Γιουβάν), που μαζί με τους Γ.Παξιμαδάκη, Ν.Σταματάκη και Γ.Κρητικό, έφεραν τους "Αρραβώνες του Καραγκιόζη", μια παράσταση που τόσο με τα χαρακτηριστικά της όσο και με το πηγαίο ταλέντο των συντελεστών και τη φρεσκάδα της ιδέας, αγκαλιάστηκε από μικρούς και μεγάλους και δημιούργησε ένα ανεπανάληπτο στιγμιότυπο.

Η συνέχεια δεν άργησε να έρθει περίπου ένα μήνα μετά, όταν φτάσαμε στην επέτειο  των δυο χρόνων για το Πλουμί. Στο σχετικό τετραήμερο που διοργανώθηκε γι αυτό το σκοπό, η εικόνα ήταν ενδεικτική των όσων θα εξακολουθούσαν. Μία συναυλία, ένα γλέντι, μια βραδιά εκτός των δύο με τον Ψαρογιώργη, και φυσικά ο Καραγκιόζης, με την ίδια σύνθεση συντελεστών, αυτή τη φορά με το "γάμο του μπάρμπα-Γιώργου" και με ένα ακόμα στιγμιότυπο, με μικρούς, μεγάλους και γενικά ανθρώπους όλων των ηλικιών και των προελεύσεων, να στέκονται μέχρι και έξω από το χώρο, για να παρακολουθήσουν και να βρεθούν στους ...γάμους του μπάρμπα-Γιώργου καθώς και σε αυτούς του Καραγκιόζη με το πλουμί.

Το καλοκαίρι έμπαινε για τα καλά και το επόμενο ραντεβού δεν άργησε να έρθει με μικρές αλλαγές αλλά στο ίδιο πνεύμα. Τα "82 εντάλματα", μια παράσταση λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό. Αυτή τη φορά ο Γ. Παπαδόπουλος  στο μπερντέ, μαζί με τους Μ. Μανουσάκη και τον Δ. Κιαουλιά συνεχίζουν το δρόμο που άνοιξε λίγους μήνες πιο πριν, στην κλασική συνταγή, με νέα στοιχεία και με το κοινό να ανταποκρίνεται για μια ακόμα φορά, σε πιο άγνωστα νερά, με το εύρος των δυνατοτήτων να ξεδιπλώνεται μπροστά μας, αποδεικνύοντας ότι η υπόθεση αυτή αφορά ακόμα περισσότερους σε όλες τις θέσεις, είτε αυτές των πρωταγωνιστών, είτε αυτές των θεατών.

Μετά και τον Ιούνιο, ακολούθησε μια μικρή ανάπαυλα. Επανήλθαμε το Οκτώβρη, με τη γνώριμη αρχική σύνθεση και με το νήμα του Καραγκιόζη να ξεκινά ξανά από εκεί που το αφήσαμε. Ο "φιλάργυρος" λοιπόν ήρθε στο Πλουμί, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τους ορίζοντές μας, σε διαφορετικές συνθήκες και θερμοκρασίες, με τις πόρτες σχεδόν κλειστές και με τις Αρχάνες να παγώνουν σιγά σιγά τα βράδια, με όλα να επιβεβαιώνουν ότι ο Καραγκιόζης στο Πλουμί, όχι μόνο είναι ένα εγχείρημα που έχει έρθει για να μείνει, αλλά από μια περιστασιακή ή μηνιαία δραστηριότητα, θα πρέπει να γίνει μέρος ενός συνόλου δραστηριοτήτων και να ξεδιπλωθεί σε όλες του τις διαστάσεις.

Οι συζητήσεις και τα σχέδια άρχισαν, και στο επόμενο μας ραντεβού, στο τέλος του Νοέμβρη, όλα έδειχναν έτοιμα για ένα νέο  κύκλο. Ο "Καραγκιόζης φούρναρης" λοιπόν, και με το Γιαννη Παπαδόπουλο σε μεγάλα κέφια, αυτή τη φορά με το Μανόλη Μανουσάκη ξανά και το Στελιο Ζερβό μαζί του, σε μια βραδιά με πολύ γέλιο, χαμόγελα και πολλή θετική ενέργεια, με τους καλύτερους δηλαδή οιωνούς για τη συνέχεια.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο έκτο και έβδομο ραντεβού του Καραγκιόζη με το Πλουμί, που όπως είπαμε στην αρχή, θα πραγματοποιηθούν στις 8 και 22 Δεκεμβρίου.

Πριν τελειώσει αυτό  το αφιέρωμα αξίζει κανείς να αναφερθεί στα συστατικά αυτής της "συνταγής", ή μάλλον αυτής της πόρτας που αναπάντεχα άνοιξε λίγους μήνες νωρίτερα, χωρίς σειρά σημαντικότητας.

1. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι όλα τα παραπάνω ξεκίνησαν από τρεις βασικούς λόγους. Την ακατάπαυστη δημιουργικότητα και έμπνευση του Γιάννη Παξιμαδάκη, ενός καλλιτέχνη που δοκιμάζει και προτείνει συνεχώς καινούργια πράγματα για το χώρο, βασισμένα σε μια αισθητική πολύ ώριμη και πολύ οικεία. Την ανάγκη της αρχικής παρέας των μουσικών και φυσικά του παίχτη, να εκφραστούν μέσα από μία συνταγή δοκιμασμένη και διαχρονική, αυτή του μάστορα και των μουσικών που παίζουν το θέατρο σκιών στο φυσικό του χώρο, στο καφενείο και το θάρρος να το δοκιμάσουν σε ένα χώρο όπως το Πλουμί αλλά και αλλού. Τρίτο το εύφορο έδαφος που ο χώρος δίνει από τη φύση του, τόσο σε νέα εγχειρήματα,  όσο και σε ανθρώπους γενικότερα να εκφραστούν μέσα από την τέχνη και τις δεξιότητές τους, προσκαλώντας και άλλους να συμμετάσχουν και να τους παρακολουθήσουν.
2. Πιο ειδικά αξίζει προφανώς να σταθεί κανείς στον ίδιο τον παίκτη, το Γιάννη Παπαδόπουλο. Ο Γιουβάν αποτελεί ίσως από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα ανθρώπων, που μέσα από την τέχνη τους κάνουν αυτό που αγαπούν, χωρίς να μπερδεύουν αυτή τους την ενασχόληση με τα όσα πραγματοποιούνται ή συνηθίζονται στο περιβάλλον γύρω τους. Πρόκειται επίσης για εκείνες τις περιπτώσεις, που όσο και αν κάθε φορά αποδεικνύεται το ταλέντο τους, δηλώνουν ειλικρινά το πόσα πράγματα έχουν ακόμα να μάθουν, από ανθρώπους παλιότερους,  πιο έμπειρους, ή και από την ίδια την εμπειρία που αποκτούν με το κοινό στις παραστάσεις που δίνει. Πρόκειται επίσης για εκείνη την περίπτωση ανθρώπου, που χωρίς να κάνει πολλή φασαρία γύρω από αυτό που κάνει, έχει τη διορατικότητα, την ανάγκη και τη χαρά, να ενώνει και να ενώνεται με αντίστοιχους ανθρώπους, να προκαλεί στους άλλους τον καλύτερο εαυτό τους, χωρίς βιτρίνες και πολλά ταρατατζούμ, με εκείνη την αθώα ειλικρίνεια που  δε μπορείς να της αντισταθείς. Πρόκειται τέλος, όπως και όλοι οι μουσικοί με τους οποίους εμφανίστηκε στο Πλουμί, για άνθρωπο ορθάνοιχτο σε όσα μπορεί να του δώσει αυτό που κάνει. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πέρα από τις παραστάσεις, δικές του είναι και οι φιγούρες, καθώς και άλλα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί στις παραστάσεις του.

Απόψε θα ζήσουμε το έκτο ραντεβού του Καραγκιόζη με το Πλουμί, και ανυπομονούμε για τη συνέχεια. Όσο αφορά στα παραπάνω, είναι σίγουρο ότι υπάρχουν πράγματα που δεν αναφέρθηκαν, ωστόσο είναι εξίσου σημαντικά. Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψει κανείς τις συγκινήσεις που γεννά ο Καραγκιόζης στον φυσικό του χώρο, είναι να βρεθεί ο ίδιος στις παραστάσεις. Αυτή είναι και η μαγεία του.