Στην Ελλάδα με έφεραν διάφορα πράγματα. Κατ’ αρχάς ο μύθος για αυτήν την χώρα και επίσης το γεγονός ότι είχα αρχίσει να ασχολούμαι με όργανα και ήχους από την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Κάπως έτσι έφτασα και στην Κρήτη. Στην πρώτη μου επίσκεψη στην Αθήνα γνώρισα τον Ross Daly, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ με πληροφορίες πρακτικές και τεχνικές πάνω σε αυτό που ήθελα να κάνω. Έτσι μου έδωσε αφορμή να ξαναέρθω αρκετές φορές, ωστέ να αποφασίσω το 2003 να έρθω να μείνω αρχικά στο Χουδέτσι. Εκείνη την χρονιά ξεκίνησαν τα σεμινάρια στο Μουσικό Εργαστήριο Λαβύρινθος και ο βασικός στόχος μου ήταν να είμαι κοντά στούς δασκάλους μου, σε ένα απόλυτα μούσικο περιβάλλον.

Ομοιότητες υπάρχουν πολλές στα μέρη που έχω ζήσει. Για εμένα υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στην Κρήτη και την Ιρλανδία. Έμεινα πολλά χρόνια στην Ολλανδία, και δεν έχει τόσες ομοιότητες με την Ιρλανδία. Μιλάω κυρίως για την προσωπικότητα των ανθρώπων και όχι για τον τρόπο που ζούνε. Από τα ταξίδια που έχω κάνει πιστεύω οτι υπάρχουν ομοιότητες παντού. Έχω δει και μεγάλες διαφορές όμως.

Πες μας για το ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή σου. Για τα όργανα που παίζεις ή έχεις παίξει κατά καιρούς.
Η μουσική είναι αυτό που με έχει οδηγήσει εδώ που είμαι τώρα. Εξ’αιτίας της μουσικής έχω ταξιδέψει, έχω μάθει, έχω γνωρίσει κόσμο αλλά και τον εαυτό μου. Από μικρός έχω έπαφη με την μουσική. Εφτά χρονών ξεκίνησα παίζοντας φλογέρα (tin whistle) για ένα σύντομο διάστημα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με το πιάνο αλλά το πρώτο όργανο με το οποίο ασχολήθηκα σοβαρά ήταν η κιθάρα. Στα είκοσί μου μετακόμισα στην Ολλανδία, στο Αμστερντάμ σε ένα χώρο πιο πολιτισμικό από οτι ήταν το Δουβλίνο τότε. Εκεί ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά με διάφορες κουλτούρες και βέβαια με την μουσική τους. Παράλληλα ταξίδευα στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο. Μέσα από αυτή την ποικιλία ήχων δοκίμασα αρκετά όργανα όπως το σάζι, τη λύρα, το λαούτο, το ραμπαμπ, το μπεντίρ και άλλα. Το σάζι και η λύρα είναι τα όργανα που με εκφράζουν περισσότερο.
Πιστεύεις ότι η μουσική έχει όρια; Τι είναι αυτό που σε οδηγεί συνήθως στη σύνθεση; Τι σε εμπνέει;
Όταν σκεφτώ τη μουσική σαν μία οντότητα δεν φαίνεται να έχει όρια καθόλου. Όρια δημιουργούνται από συνθήκες και καταστάσεις. Συνήθως η σύνθεση ξεκινάει με μία ιδέα. Είτε συγκεκριμένη όταν διαλέγω βασικά στοιχεία για οδηγό όπως ο ρυθμός, το μακάμ ή μία μουσική φόρμα από κάποια περιοχή. Είτε αφηρημένη όταν απλά μου έρχεται μία καινούργια ιδέα. Πολλές φορές μελετώντας στο σάζι ή στη λύρα ανακαλύπτω μελωδίες και κάποιες άλλες φορές δημιουργείται μια ιδέα κάπου μέσα μου και αν επιμένει προσπαθώ να την ολοκληρώσω. Με εμπνέουν καλά και κακά πράγματα και γεγονότα και τα συναισθήματα που προκαλούν. Η αλήθεια, η φύση, οι άνθρωποι είναι καλές πηγές. Και φυσικά με εμπνέουν μουσικές που έχω ακούσει και επίσης πολλοί μουσικοί.
Ας μιλήσουμε για τη δισκογραφική σου δουλειά. Πες μας κατ' αρχήν κάποια πρώτα στοιχεία γι αυτή.
Η δισκογραφική μου δουλειά ξεκινήσε με την συμμετοχή μου σε δίσκους συνεργατών όπως οι Yurodny, οι TrioΤzane, ο Adrian Hart και οι Locomondo. Η πρώτη προσωπική μου δουλειά με τίτλο ‘‘Strangely Familiar’’ κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 2015. Οι ηχογραφήσεις ξεκινήσανε τον Οκτώβρη του 2014 στο σπίτι μου όπου έγινε η κυρίως δουλειά. Συμμετέχουν οι καλές μου φίλες, Μανωλία Κοκολογιάννη στην λύρα και Μαρίτζια Κατσούνα στα κρουστά, που η παρουσία τους είναι έντονη σε όλα τα κομμάτια. Στον δίσκο αυτόν υπάρχουν εφτά συνθέσεις δικές μου, κάποιες πιο παλιές και άλλες πιο πρόσφατες και τις διάλεξα επειδή πιστεύω ταιριάζανε με τα όργανα που ήθελα να χρησιμοποιήσω και τις ενορχηστρώσεις που ήθελα να κάνω σε αυτήν την δουλειά.
Δε σου κρύβω ότι μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε ο τίτλος “Strangely familiar”. Τι είναι για σένα αυτή η παράξενη οικειότητα;
Σχετικά με την μουσική νιώθω οτι συχνά κάτι γνώριμο αρπάζει την προσοχή μου και δεν είναι πάντα ξεκάθαρο στην αρχή γιατί το γνωρίζω. Κάποιοι από αυτούς τους ανεξήγητα γνώριμους ήχους γίνονται τρόπος ζωής που δεν χρειάζεται πια εξηγήσεις. Αυτό το συναίσθημα παράξενης οικειότητας με έχει οδηγήσει σε διάφορες μουσικές παραδόσεις και στους ήχους με τους οποίους ασχολούμαι σήμερα, την μουσική μου δηλαδή.


Ακούγοντας προσεκτικά το δίσκο ακούμε συνθέσεις με λύρα, ή σάζι, που είναι τα όργανα που εσύ παίζεις. Έχω τρεις ερωτήσεις. Η πρώτη είναι λοιπόν: υπάρχει φόρμα στις συνθέσεις, και αν ναι πηγάζει από τα όργανα, από εσένα, από τους συντελεστές του δίσκου, από το είδος της μουσικής ή από τίποτα από τα παραπάνω;
Ναι, υπάρχουν φόρμες αλλά στις συνθέσεις μου δεν χρησιμοποιώ απολύτως παραδοσιακές ή κλασσικές φόρμες. Πέρνω αφορμές από το ρεπερτόριο των οργάνων και τις μουσικές από τις οποίες προέρχονται και από άλλες μουσικές που με έχουν εμπνεύσει. Παρόλο που ήρθαν αυτά τα όργανα στην ζωή μου σχεδόν ταυτόχρονα δεν τα βρισκουμε μαζί κατά παράδοση. Οπότε υπάρχει μεγάλη ελευθερία για πειράματα αλλά όχι τόσο μεγάλο αρχείο για έρευνα.
Η δεύτερη ερώτηση είναι η εξής: όλες οι συνθέσεις, η καθεμία χωριστά αλλά και όλες μαζί, αφήνουν την εντύπωση ότι τελικά η Ιρλανδία δεν είναι τόσο μακριά ή μάλλον είναι λίγο πιο κοντά από ότι νομίζαμε με την Κρήτη και την ανατολική Μεσόγειο. Ισχύει κατά τη γνώμη σου αυτό;
Μάλλον, όταν επηρεάζεσαι από διάφορες μουσικές και προσπαθείς να χωνέψεις όλα αυτά τα παράξενα οικεία, το αποτέλεσμα να θυμίζει λίγο από που ξεκίνησες. Ακόμα και αν αυτό είναι η Κρήτη μαζί με την Ιρλανδία.
Η τρίτη ερώτηση είναι η εξής: εδικά σε κάποιες από τις συνθέσεις σου αλλά και γενικότερα, υπάρχει ένα έντονο παιχνίδι με τα συναισθήματα που προκαλούν. Συμφωνείς με αυτό;

Ναι συμφωνώ, αυτός είναι ένας στόχος. Μπορεί να μην νιώθουν όλοι τα ίδια συναισθήματα, να νιώθουν κάτι είναι σημαντικό για εμένα.

Προηγήθηκαν εμφανίσεις στην Αθήνα και την Κρήτη. Θέλω να σε ρωτήσω δύο πράγματα: κατ' αρχήν να μας πεις για την επιλογή των συνεργατών σου, αν είναι σημαντικός ο ρόλος τους, όπως επίσης και για την επιλογή των χώρων, και αν τα πράγματα είναι καλά σε αυτόν τον τομέα.

Είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος των συνεργατών. Ο χαρακτήρας τους, το παίξιμό τους, το δέσιμο που γίνεται. Νιώθω τυχερός να παίζω συχνά, με μουσικούς που βάζουν την ψυχή τους μέσα σε αυτό που κάνουμε. Στην Αθήνα όπως και στα Χανιά που παίξαμε πρόσφατα επίλεξα χώρους καινούριους, που έχουν μια ιδέα τι κάνουνε και τι θέλουν να προσφέρουνε. Χώροι ανοίγουν διαρκώς σε όλη την Ελλάδα, παρ’όλη την κρίση. Κάποιους τους βρίσκω και κάποιοι με βρίσκουνε. Υπάρχουν χώροι που μας φιλοξενούνε τακτικά, αλλά σημαντικές είναι και οι παρουσιάσεις σε φεστιβάλ και άλλες διοργανώσεις,ς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Υπάρχει κάτι τελευταίο που ξεχνάμε και θα ήθελες να προσθέσεις;
Θέλω να ευχαριστήσω εσένα και όλους στο Πλουμί για το ενδιαφέρον σας και την στήριξή σας. Σας εύχομαι καλή συνέχεια και καλη επιτυχία με όλα αυτά που δημιουργείτε και φιλοξενείτε.