Περιοδικό: Το τρένο της μεγάλης φυγής χθες στον παράδεισο

Μιας και ο "Νότος" του Φερνάντο Σολάνας, προβλήθηκε τελικά από την κινηματογραφική ομάδα Αρχανών την Πέμπτη και όχι την Παρασκευή, όπως είχαμε ανακοινώσει λανθασμένα, σας παρουσιάζουμε εκ των υστέρων, την ταινία που ήταν προγραμματισμένη χθες, και την οποία παρακολουθήσαμε, το "Τραίνο της μεγάλης φυγής" του Andrey Konchalovsky. Πρόκειται για μια ταινία του 1986, μια ταινία δράσης, η οποία ωστόσο έμεινε στην ιστορία ακριβώς γιατί δεν αποτέλεσε τυπικό δείγμα ταινίας αυτής της κατηγορίας.
Η ιστορία δύο δραπετών, στην παγωμένη βόρεια Αμερική, και ενός τραίνου που τη διασχίζει χωρίς οδηγό και φρένα.
Αντιγράφουμε εδώ μια κριτική της ταινίας:

"Κοινωνικες ανησυχιες σε action movie; Γιατι οχι…

-BOND. AKIRA BOND… Περιπετεια με την υπογραφη (εστω κρυμμενη) του Akira Kurosawa; Κι ομως. Το αρχικο στορι ειναι δημιουργια του μεγαλου Ιαπωνα σκηνοθετη, και ως τετοιο δε θα μπορουσε να αποτελει μια απλη, μονολιθικη παραθεση εντασεογονων σκηνων. Αντιθετα η ολη πλοκη προσφερει το υποστρωμα για να αναπτυχθει επανω του ενα υπαρξιακο παιχνιδι αντιμαχομενων χαρακτηρων, αυτων του Manny (Jon Voight), σκληροτραχηλου βαρυποινιτη που καθοδηγειται περισσοτερο απο τις εκρηκτικες παρορμησεις του, και του Buck (Eric Roberts), συνεσταλμενου και ηπιου συγκρατουμενου του, που εργαζεται στο πλυσταριο της φυλακης. Και οι δυο τους θα βρεθουν δεσμιοι ενος ανεξελεγκτου τρενου στην προσπαθεια τους να δραπετευσουν, με συνοδοιπορο τους μια γυναικα (Rebecca DeMornay) η οποια επιδρα ως καθρεφτης στις εσωτερικες αναζητησεις και φοβους τους. Η πραγματοποιηση της ταινιας περασε τελικα στα χερια του Andrei Konchalovsky, νεοεισελθοντα μεταναστη σκηνοθετη απο τη Σοβιετικη Ενωση, χαρη στις προτροπες των Francis Ford Coppola και Tom Luddy. O Konchalovsky, που ειχε στο παρελθον συνεργαστει με τον Tarkovsky ως συν-σεναριογραφος στο «Andrei Rubley», μενει πιστος στο φιλμικο συμπαν που ειχε συνθεσει στο μυαλο του ο Kurosawa. Μετα απο αλλεπαλληλες συναντησεις των δυο αντρων, το Το Τραινο της μεγαλης Φυγης διατηρησε τις φιλοσοφικες ανησυχιες του, παραμενοντας ωστοσο μια γνησια περιπετεια που δεν εχει τιποτα να ζηλεψει απο αντιστοιχες του Hollywood οσον αφορα στην αυξημενη σταθμη αδρεναλινης που προκαλει.

-Η ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΣΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ: Αν και στα πρωτα λεπτα της πορειας του αναλωνεται στα χιλιοπαιγμενα κλισε μιας τυπικης ταινιας που διαδραματιζεται σε φυλακη, η συνεχεια αποζημιωνει με τη σφιχτη συνοχη της και το βαθος των χαρακτηρων που σχηματοποιει, κερδιζοντας οχι απλα τη συμπαθεια του θεατη απεναντι στους δυο κεντρικους ηρωες, αλλα και την αγωνια του για την καταληξη τους. Στο αποτελεσμα αυτο συμβαλλουν με την οικειοτητα που αποπνεουν απο τις ερμηνειες τους οι Voight και Roberts, που χυνονται μεσα στους ρολους των αντιδιαμετρικα αντιθετων ψυχοσυνθετικα χαρακτηρων τους. Ετσι το ανεξελεγκτο ταξιδι τους μετατρεπεται σε μια αγρια και παθιασμενη εποποιια, για να κλεισει τυλιγμενο σε μια εντονα συναισθηματικη φορτιση που αποδιδεται απο μια και μονο εικονα: Ισως εδω να κρυβεται και η μεγαλυτερη επιρροη του Kurosawa, του οποιου το σημα κατατεθεν στη χρηση μιας εικονας στη θεση χιλιων λεξεων, αποδεικνυει περιτρανα την ορθοτητα της Κινεζικης σοφιας και στον κινηματογραφο."

πηγή

Το τρένο της μεγάλης φυγής χθες στον παράδεισο

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου