Τι συμβαίνει όταν 28 άνθρωποι παίζουν μαζί σε ένα σχετικά περιφερειακό πλην κατάμεστο θέατρο του Ηρακλείου;
Φυσικά μιλάμε για τη φετινή συναυλία της μουσικής ομάδας "Γιαβάς-Γιαβάς", που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη Πέμπτη στο ανοιχτό θέατρο της Συλλάμου. Ένα σύνολο από ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους, μια πραγματική μουσική ομάδα, που υπό τις οδηγίες του Στέλιου Κασσαπάκη στο ούτι, αλλά με πολλούς περισσότερους πρωταγωνιστές, τόσο κατά τη διάρκεια της παράστασης όσο και κατά την προετοιμασία της, μας παρουσίασαν επιλογές από συνθέσεις, σκοπούς και τραγούδια, από την ευρύτερη μουσική της Μεσογείου και των Βαλκανίων, αλλά και προσωπικές συνθέσεις, όλα δουλεμένα στις συναντήσεις της ομάδας κατά τη διάρκεια της χρονιάς.
Υπενθυμίζουμε εδώ ότι η "Γιαβάς Γιαβάς" υπάρχει με αυτό το όνομα και τη μορφή από το 2016, ωστόσο ξεκίνησε ως αρχική ιδέα από το 2014, σε μια εποχή όπου οι μουσικές ομάδες δεν ήταν τόσο διαδεδομένες όσο σήμερα.
Επιστρέφοντας στη συναυλία, αξίζει να αναφερθεί πως αυτή πραγματοποιήθηκε με ίδια μέσα, με βοήθεια φίλων σε σχέση με τις υψηλές απαιτήσεις της σε εξοπλισμό κάθε είδους και χάρη στην καλή διάθεση του πολιτιστικού συλλόγου της περιοχής που παραχώρησε το ανοιχτό θέατρο, ενώ η είσοδος ήταν ελεύθερη με προαιρετική εισφορά στο κουτί ενίσχυσης για τις ανάγκες της βραδιάς.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί επίσης ένα απόσπασμα από την πρόσκληση στη συναυλία:
"Στην ομάδα μας, η μουσική μας βοηθάει να αντιληφθούμε σε βάθος αυτό που έτσι κι αλλιώς αισθανόμαστε. Πως είναι πολλά αυτά που μας ενώνουν με τους άλλους λαούς και πως μοιραζόμαστε μια βαθιά κοινή ρίζα. Οι κοινωνικές απόψεις και συμπεριφορές αλλά και οι κρατικές στάσεις και συμφέροντα που καταπατούν ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα, μας βρίσκουν απέναντι και αντίθετους!
Ενάντια σε κάθε μορφή βίας και πολέμου, θα θέλαμε να δώσουμε το μήνυμα ότι η μουσική είναι γέφυρα και μέσο να συνυπάρξουν οι λαοί ειρηνικά.
Η συναυλία αφιερώνεται σ' εκείνους που έχασαν τη ζωή τους εκδιωγμένοι και κυνηγημένοι από τους τόπους τους."
Χωρίς αμφιβολία όλα τα παραπάνω μας δημιουργούν σκέψεις και συναισθήματα.
Κατ'αρχήν για τις ίδιες τις μουσικές ομάδες και την ικανότητά τους αυτές να εξακολουθούν να φυτρώνουν, να επιβιώνουν και να εξαπλώνονται σε συνθήκες όπου η καλλιτεχνική δημιουργία, η μουσική διδασκαλία, η μουσική γενικότερα αλλά και η ανάγκη γι αυτή συχνά μετατρέπεται σε προϊόν προς κατανάλωση, σε οικονομική συναλλαγή ή αρκετά συχνά σε ένα χόμπι.
Δεύτερο και αν αναλογιστεί κανείς πόσοι άνθρωποι έχουν περάσει από τις συναντήσεις αυτής της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια, το ότι μπορούν οι μουσικές ομάδες να είναι διαχρονικές, διατηρώντας σταθερά τον τρόπο και την ταυτότητά τους, παίρνοντας ταυτόχρονα στοιχεία και εμπλουτίζοντας το χαρακτήρα τους.
Τρίτο, και αυτό είναι σε θέση να γίνει κατανοητό ειδικά από όσους έχουν παρακολουθήσει στενά τις συναντήσεις της ομάδας, πως όλα τα παραπάνω ποτέ δε συνοδεύτηκαν από μεγάλα λόγια, παρά από μια σεμνότητα στον τρόπο και τη νοοτροπία, μια διαρκή ενθάρρυνση σε όλο και περισσότερους να παίξουν μαζί, ανεξαρτήτως επιπέδου και προαπαιτούμενων, με ένα γενναιόδωρο μοίρασμα γνώσεων και εμπειριών.
Τέταρτο πως όλη αυτή η διεργασία, πέρα από την ενθάρρυνση στη συμμετοχή, εμπνέει και άλλες ομάδες, διαδίδει την ιδέα και την ανάγκη να παίξουν οι άνθρωποι μαζί και να μοιραστούν τις γνώσεις τους.
Πέμπτο και τελευταίο πως ταυτόχρονα, μπορούν τέτοιες μουσικές ομάδες και όχι για λόγους βιτρίνας, ούτε ως κάτι ανεξάρτητο και προηγούμενο από αυτές, να μην μένουν αδιάφορες για την πραγματικότητα γύρω τους, παρά να παίρνουν όπως μπορούν και με όπλο την τέχνη τους θέση κάπου εκεί.
Ευτυχώς η μουσική είναι ακόμα εδώ και εμείς είμαστε εδώ για να την ακούμε, να αλληλεπιδρούμε, να εμπνεόμαστε μαζί της. Είμαστε τυχεροί που μπορούμε να έχουμε τέτοιες εμπειρίες. Οφείλουμε να μαθαίνουμε από αυτές. Ευχαριστούμε.
ευχαριστουμε το πλουμι και τα μελοι του που επεξε καθοριστικο ρολο στο να υπαρχει συνεχεια αυτης της ομαδας,καθοτι μας παρειχε το χωρο του αφιλοκερδος για πολλα χρονια.
ΑπάντησηΔιαγραφή