"...Σε κάθε περίπτωση, τα ρεμπέτικα της κατοχής, όσο αναλυτικά και αν μιλήσει κανείς γι αυτά, όσοα και αν περιγράψει τους ανθρώπους και τα όσα έζησαν, καθώς και τις κρυφές πτυχές τους, έχουν στην πλειοψηφία τους, ή πηγάζουν, από ένα βασικό θέμα, μια βασική εικόνα και μια βασική αίσθηση, που κανένας τρόπος και κανένα κίνητρο, εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων δε μπορεί να διαγράψει, απαλείψει ή προσπεράσει εύκολα, ακόμα και τόσα χρόνια μετά, αυτή του ξυπόλητου τάγματος, των φτωχών, πεινασμένων παιδιών, των εξαθλιωμένων, των κυνηγημένων, των "παιδιών με τους πρησμένους αστραγάλους που τους έλεγαν αλήτες", αυτών των γενναίων, φανερών και αφανών ηρώων που, μη έχοντας τίποτα άλλο πέρα από την ψυχή και το σώμα τους, τα έβαλαν με όλους τους καταπιεστές, όλους τους κατακτητές, ντόπιους και ξένους, όσους γεννούσαν την πείνα και το θάνατο. Από αυτή την άποψη, αυτή η έκδοση, είναι ένα διαφορετικό αφιέρωμα στο ξυπόλητο τάγμα, σε αυτούς."