οι μουσικοί, η μουσική και το γλέντι

Ο Ιάκωβος Πατεράκης βρέθηκε για πρώτη φορά στο Πλουμί και στο επίκεντρο μιας τέτοιας βραδιάς, ενός γλεντιού και σε όλη τη διάρκειά της, επιβεβαίωσε και ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Οι ήχοι της λύρας του, οι σκοποί που έπαιξε, μαζί με τον πάντα εγκάρδιο, θερμό, ταλαντούχο, εκφραστικό, και παλιό μας γνώριμο, Αλέκο Φανουράκη, απέδειξαν τη δύναμη της ζυγιάς των δύο οργάνων, της απεριόριστης δύναμης αυτής της μουσικής, που σε τέτοιες περιπτώσεις δεν προκύπτει από δυνατά ηχεία και ενισχύσεις, καθώς και δύο ανθρώπων που μπορούν να γεννήσουν μπροστά μας ένα ολόκληρο κόσμο, να δεθούν και να προσαρμοστούν σε ένα χώρο σαν το Πλουμί, μπροστά σε ένα σύνολο ανθρώπων, αρκετοί από τους οποίους βρίσκονταν για πρώτη φορά εκεί και να περπατήσουμε όλοι μαζί στο δρόμο προς το γλέντι, και προς  αυτή τη ζητούμενη ευθεία αλληλεπίδραση μεταξύ μουσικής και κοινού.

το κοινό

Έχουμε πει πολλές φορές ότι ο δρόμος που έχουμε ακολουθήσει και που περπατάμε τόσο στα γλέντια, όσο και στη γενικότερη σχέση με τη μουσική, είναι ένας δρόμος δύσκολος. Τα βήματά του, καθορίζονται από πολλούς ανθρώπους διαφορετικών προελεύσεων, από μουσικούς με διαφορετικές εμπειρίες και και καταβολές, που μαζί με τον ίδιο το χώρο και τους ανθρώπους του, καλούνται κάθε φορά να συνδιοργανώσουν ένα αποτέλεσμα που σε τίποτα δε μοιάζει με όσα συμβαίνουν γύρω, και που είναι επιτυχημένο στον ένα ή στον άλλο βαθμό, προς αυτή την κατεύθυνση, πάντα όμως διαπιστώνεται ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Από την άποψη αυτή, όσοι βρέθηκαν στο Πλουμί την προηγούμενη Κυριακή, σε γενικές γραμμές και στην πλειοψηφία τους όπως είπαμε και παραπάνω, έπαιξαν θετικό ρόλο στο γενικό αποτέλεσμα, χωρίς πάντα να λείπουν και οι στιγμές που επικράτησαν συνήθειες που συναντά κανείς σε χώρους όπου η μουσική είτε επιβάλλεται, είτε είναι ντεκόρ και άλλοθι κατανάλωσης, κάτι που ούτε είναι εύκολο να αποφευχθεί και που σε καμία περίπτωση όμως δεν καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα.

το project

Όπως είπαμε και στην αρχή, το "Γλέντι για να μπούμε στο νόημα", αποτέλεσε το πρώτο ραντεβού για μία εποχή όπου το Πλουμί και τα κομμάτια και οι προοπτικές του, φανερώνονται σιγά σιγά μπροστά μας. Από την άποψη αυτή, αξίζει κανείς να επισημάνει τόσο τα στοιχεία της βραδιάς ή τέτοιων βραδιών που θεωρούνται από πολλούς δεδομένα, όμως παίζουν καταλυτικό ρόλο τόσο στο τελικό αποτέλεσμα καθώς και σε αυτά που έρχονται, καθώς και νέα, που είτε τον τελευταίο καιρό, είτε εκείνη τη βραδιά προστέθηκαν. 

Πιο συγκεκριμένα αξίζει κανείς να μιλήσει για την κουζίνα στο Πλουμί σε τέτοιες βραδιές αλλά και γενικότερα. Αξίζει επιτέλους να μιλήσουμε για έναν ολόκληρο κόσμο με τον οποίο τόσο εσείς όσο και εμείς ερχόμαστε σε επαφή όλα αυτά τα χρόνια,  γεύσεις φαινομενικά κλασικές αλλά πάντα ιδιαίτερες και συχνά συγκλονιστικές, που είτε υπάρχουν όλες τις ημέρες στο χώρο, είτε προετοιμάζονται σε τέτοιες βραδιές, όπως ο ντάκος, τα γεμιστά, τα μπιφτέκια, η μελιτζανοσαλάτα, η φάβα, το χούμους, η ομελέτα, βασισμένες στη γνώση,  όχι σε κάποιο επαγγελματικό καθήκον,  όχι σε μία τυπική σχέση με το κοινό, αλλά στην ειλικρινή αγάπη γι αυτές, για την αξία και την ευχαρίστηση που νιώθει κανείς όταν τις επιλέγει, για την ευλογία που προκύπτει από τη σωστή επιλογή υλικών και για όλη αυτή την κληρονομιά που μας δίνει αυτός ο τόπος, η γη και η ζωή πάνω σε αυτόν καθώς και οι άνθρωποι που επιμένουν να ασχολούνται και να τη σέβονται. Η κουζίνα και όλα αυτά που μας χαρίζει, κυρίως δε η φιλοσοφία και η κοσμοαντίληψη πίσω από αυτή, έχουν παίξει κεντρικό ρόλο στην εικόνα του χώρου αλλά και του project γενικότερα προς τα έξω, καθώς φυσικά και σε τέτοιες βραδιές όπως αυτή της προηγούμενης Κυριακής, και οφείλουμε να πούμε ότι αποτελούν ένα από τους βασικούς λόγους έμπνευσης και επιμονής σε όλα όσα κάνουμε τόσα χρόνια και για την οποία είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι. 

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η φιλοσοφία, παίρνει δύναμη  και συνδέεται με όσα τώρα συμβαίνουν γενικά στο project, αλλά και δίνει περιθώρια για νέες δυνατότητες. Την προηγούμενη Κυριακή για παράδειγμα, όπως και αυτή, αλλά και σε διάφορες στιγμές, όπως θα εξηγηθεί σε επόμενη ανακοίνωση, νέες γεύσεις,  πιάτα από άλλες χώρες και κουλτούρες, προστέθηκαν στο γενικό κατάλογο, ανοίγοντας ακόμα περισσότερο τους ορίζοντες της γεύσης και αυτής της αλληλεπίδρασης.

Ένα άλλο μέρος του project που πια αποκτά μια πιο κεντρική και εμβληματική παρουσία στο χώρο και σε τέτοιες βραδιές, και που σηματοδοτεί πολλά τόσο για όσα αλλάζουν στον τρόπο που αυτός εμφανίζεται, στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων του αλλά και στις σχέσεις με άλλους ανθρώπους και με το κοινό γενικότερα, είναι το παντοπωλείο. Το παντοπωλείο στο Πλουμί, όπως έχει ξανά εξηγηθεί, περιλαμβάνει πια μια σειρά από επιμέρους πρωτοβουλίες και project, κάτι που μπορεί πια κανείς να διαπιστώσει στα ράφια του, όταν βρεθεί στο χώρο όλη την εβδομάδα. Από τις υφαντές και πλεκτές δημιουργίες μέχρι τις ξύλινες κατασκευές και από την όλο και διευρυνόμενη παρουσία του project "Πολύτροπος" μέχρι τον "Συλλέκτη", από τις "Εκδόσεις" μέχρι τις "Αφίσες στο χέρι" και όχι μόνο, όλα πια βρίσκονται εκεί, με ένα σύνολο προϊόντων, δημιουργιών και όχι μόνο, που στο σύνολό τους αποτελούν αποτέλεσμα προσωπικής και συλλογικής δημιουργίας ανθρώπων διαφορετικών μεταξύ τους, και που διαρκώς μεγαλώνει και φιλοδοξεί να απευθυνθεί σε όλο και περισσότερους. 

Το τελευταίο μέρος του project που αξίζει να επισημανθεί γι αυτή τη βραδιά και που δίνει ήδη εδώ και λίγο καιρό δείγματα γραφής, δεν αφορά σε κάποια πρωτοβουλία ή κάποιο νέο ή παλιό εγχείρημα αλλά σε μια πολύ ουσιαστική απόφαση, για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι του χώρου, εμείς, διαχειριζόμαστε τέτοιες βραδιές αλλά και το χώρο γενικότερα. Το χειροποίητο αποτέλεσμα για το οποίο μιλήσαμε και στην αρχή, που αποφασιστικά διαμορφώνεται από τους πρωταγωνιστές τέτοιων βραδιών αλλά και όσων συμβαίνουν στο χώρο, έρχεται και συμπληρώνεται από μία αντίστοιχου τύπου διαχείριση και συμπεριφορά που όλο και πιο θαρρετά γίνεται πιο φανερή. Το Πλουμί λοιπόν δεν αποτελεί όπως πολλές φορές έχουμε πει ένα χώρο που στηρίζεται στην τυπική επαγγελματικότητα, δεν αποτελεί ένα χώρο που χρησιμοποιεί τη μουσική για λόγους οικονομικούς ή υστεροφημίας, μόνο περιλαμβάνει ανθρώπους που προσπαθούν, από όποια σκοπιά και αν βρίσκονται στο χώρο, ή έξω από αυτόν κάθε στιγμή, να μοιράζονται ένα μέρος του εαυτού τους με τους άλλους και να συντελούν στο τελικό αποτέλεσμα, μέρος ισότιμο του οποίου αποτελούν, τόσο όσοι βρίσκονται στο χώρο, όσο φυσικά και οι μουσικοί, στην περίπτωση τέτοιων βραδιών.

Το "Γλέντι για να μπούμε στο νόημα" λοιπόν, αποτελεί παρελθόν. Σήμερα Κυριακή 8 Οκτωβρίου, ένα "Ρεμπέτικο PARTY" έρχεται στο Πλουμί, κλασικά από το απόγευμα με το Στέλιο Ζερβό, το Θοδωρή Μαλλιωτάκη και το Δημήτρη Κάστορα,  καθώς και με νέες εκπλήξεις από το Πλουμί project. Αναλυτική περιγραφή για τα όσα απόψε πρόκειται να συμβούν, θα ακολουθήσει την επόμενη Κυριακή, στο Περιοδικό.