Έχουμε μιλήσει εδώ και καιρό για την ανεκτίμητη αξία της ομορφιάς, όταν αυτή ξεπροβάλλει μπροστά μας πηγαία, μας πιάνει περισσότερο ή λιγότερο απροετοίμαστους, χωρίς πολλές φασαρίες και ταρατατζούμ. Έχουμε μιλήσει για την απεριόριστη επίδραση που έχει αυτή η ομορφιά, όταν συναντά τους ανθρώπους, γυμνούς από στερεότυπα, από προκαταλήψεις, από κρυφά κίνητρα, χωρίς θετικές ή αρνητικές προδιαθέσεις και πάνω από όλα με τα μάτια και τα αυτιά, το στόμα τους κλειστό αρχικά, ανοιχτό έπειτα από τα όσα νοιώθουν. Αυτή η ομορφιά υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, ακόμα και όταν εμείς δεν είμαστε κοντά της, ακόμα και όταν εμείς είμαστε μέρος της, ακόμα και όταν εμείς εκούσια ή ακούσια, την προσπερνάμε, την πολεμάμε, την αρνιόμαστε, την κατακρίνουμε, την κοντένουμε, την ισοπεδώνουμε, την αρνιόμαστε ή την εκμεταλλευόμαστε περιστασιακά για άλλα πρόσκαιρα οφέλη. Αυτή η ομορφιά είναι γύρω και μέσα μας, σε μικρά και μεγάλα γεγονότα, σε στιγμές αλλά και καιρό τώρα και δεν προϋποθέτει ούτε ενισχύεται από κανένα επίσημο τελετουργικό, καμία βιτρίνα ούτε από παχιά λόγια ή κολακείες, μόνο υπάρχει εκεί και μας περιμένει. Η στήριξη και ο σεβασμός σε αυτή, δεν είναι κατόρθωμα για κανέναν, δεν είναι κάτι για το οποίο μπορεί κανείς να υπερηφανεύεται, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε γι αυτήν, το αυτονόητο.