Περιοδικό: Μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος χθες στο κηποθέατρο

γράφει ο ακροβάτης

Χθες, Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου, βρεθήκαμε στο Κηποθέατρο, για μια αναμενόμενα εξαιρετική συναυλία.
Φυσικά μιλάμε για τη μεγάλη συναυλία του Ross Daly με το Βασίλη Σταυρακάκη με θέμα τη συνεργασία του πρώτου με το Μήτσο Σταυρακάκη και το Βασίλη Σταυρακάκη. Μαζί τους ο Γιάννης Παπατζανής, ο Γιώργος Μανωλάκης και η Κέλυ Θωμά. Αυτά που έχουμε να πούμε όπως καταλαβαίνετε είναι πολλά.

Κατ'αρχήν θα μιλήσουμε για την ίδια τη μουσική.

Συνθέσεις του Ross Daly με την ποίηση του Μήτσου Σταυρακάκη, παλιές και νέες, όπου βλέπουμε το πώς η κρητική μουσική, με τη μοναδικη απλότητα και τη ρυθμικότητά της, αγκαλιάζει το λόγο, είτε αυτόν που προορίζεται γι αυτή και γεννιέται ακριβώς από τα σπλάχνα της, αλλά και γενικότερα το γνήσιο λόγο.
Η σύνθεση του Ross Daly earpigon, με την οποία ξεκίνησε η συναυλία , μας δείχνει το όραμα και την εξέλιξη μιας μουσικής που ξεκινά από τη λύρα αλλά ξεπερνά κάθε σύνορο και μας αγγίζει ολοένα και πιο βαθειά.
Οι συνθέσεις και τα τραγούδια του Γιώργου Μανωλάκη, μας δείχνουν κάτι αντίστοιχο, έχοντας ως βάση το λαούτο σε συνδιασμό με τη φωνή, οδηγώντας μας σε πιο παραδοσιακές φόρμες.

Έπειτα θα μιλήσουμε για τους μουσικούς.

Ο Ross Daly, με τα 3 διαφορετικά όργανα που έπαιξε (λύρα, ραμπάμπ και σάζι) μας έδειξε την ενιαία βάση της μουσικής από διαφορετικές προελεύσεις και το μοναδικό αποτέλεσμα που προκύπτει όταν αυτή συναντιέται με τον άνθρωπο. Δε μπορούμε παρά να ξεχωρίσουμε το μοναδικό ταξίμι με το ραμπάμπ...
Ο Γιάννης Παπαντζανής, με τα κρουστά και το νταουλάκι του, αλλά και με την κίνηση, την εκφραστικότητα, μας εξηγεί την ιστορία των κρουστών στην κρητική μουσική, μας παρουσιάζει το όργανο που έρχεται και ταιριάζει στο υπόλοιπο αποτέλεσμα και στην κρητική μουσική γενικότερα.
Η Κέλλυ θωμά, με τις λύρες της, τις εκφράσεις, την αξιοπιστία και την ικανότητα στον ήχο, το ταξίμι και το συγχρονισμό, μας έδειξε για πολλοστή φορά μας άγγιξε για άλλη μια φορά με τη συμβολή της στο τελικό αποτέλσμα.
Ο Γιώργος Μανωλάκης, με το λαούτο και τη φωνή του, μας απέδειξε από τη μία την εξέλιξη ενός παραδοσιακού οργάνου, ξεκινώντας από την Κρήτη, συναντώντας όλους τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά του, αλλά κυρίως συναντώντας την ποιότητα του μουσικού και του ανθρώπου, και από την άλλη τη γνήσια φωνή που δε μπορεί παρά να προκύπτει από μία τέτοια συνάντηση.
Τελευταίος αλλά όχι λιγότερο σημαντικός, ο Βασίλης Σταυρακάκης, με την ερμηνεία του, έρχεται και αγκαλιάζει τη συνάντηση για την οποία μιλήσαμε στην αρχή, αυτή της κρητικής μουσικής και του λόγου, σε ένα αποτέλεσμα ανεπανάληπτο, τέτοιο που η φωνή του φαντάζει αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της συνάντησης.

Τέλος θα μιλήσουμε για εμάς.

Φύγαμε από το κηποθέατρο, με την αίσθηση ότι ακούσαμε μία ιστορία, με αρχή, μέση και τέλος. Και για άλλη μια φορά με την ανάγκη να γυρίσουμε σπίτι και να ψάξουμε ξανά τα κομμάτια της και να τα ταιριάξουμε με τα δικά μας.

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τη χθεσινή βραδιά στο άλμπουμ εδώ.
Μπορείτε επίσης να δείτε την προαναγγελία του γεγονότος εδώ.
Τέλος μπορείτε να δέιτε ξανά το αφιέρωμα στο Μήτσο Σταυρακάκη εδώ.

Μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος χθες στο κηποθέατρο

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου