Περιοδικό: Πολλοί καιροί με δέρνουνε μα οι κλώνοι μου δε σπούνε.

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας κήπος.

Όπως όλοι οι κήποι, είχαν λουλούδια, φυτά, περίφραξη, διαδρόμους, πάνω από όλα παρτέρια, δηλαδή τμήματα γης που στο καθένα φυτεύονταν ή φύτρωναν διάφορα είδη φυτών, ανάλογα με το είδος και την ποικιλία. Αλλού λοιπόν ήταν τα κηπευτικά, αλλού βότανα, αλλού δέντρα, ενώ πάντα υπήρχαν μέρη του κήπου που έμεναν άδεια, για επόμενες χρήσεις.

Όλα λοιπόν ήταν τακτοποιημένα σε εκείνο τον κήπο, που φάνταζε έτσι πολύ οργανωμένος και όμορφος. Όμως, όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, εκεί που υπάρχει η ομορφιά, υπάρχει και η ασχήμια, δεν είναι πάντα σαφή ωστόσο τα όρια ανάμεσά τους.

Μαζί με όλα τα φυτά του κήπου, ανάμεσα, γύρω, μέσα, αλλά κυρίως γύρω από αυτόν, φύτρωναν και άλλα, που με βάση την τακτοποίησή του, θα έλεγε κανείς ότι ήταν ανεπιθύμητα. Το γενικό κριτήριο ήταν θα μπορούσε να πει κανείς το μάτι του ανθρώπου. Ότι δεν ανήκε στον κήπο, ότι δεν είχε φυτέψει ο ίδιος, θεωρούνταν ανεπιθύμητο και εξοντώνονταν, αργά ή γρήγορα. Μάλιστα, ό,τι δε θεωρούνταν μέρος του κήπου, συνηθιζόταν να ονομάζεται παράσιτο, εξ ου και όλες εκείνες οι μέθοδοι για την εξόντωσή του, τα παρασιτοκτόνα, και άλλα τέτοια.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, η πραγματικότητα απείχε πολύ από αυτό που το μάτι του ανθρώπου έβλεπε ή μπορούσε να δει. Τα όρια ανάμεσα σε εκείνα τα φυτά που βρίσκονταν από επιλογή στον κήπο και σε όλα τα υπόλοιπα δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα.

Υπήρχαν φυτά του κήπου, που αν και είχαν το δικό τους χώρο, την πρέπουσα φροντίδα και φάνταζαν περιποιημένα, βρίσκονταν εκεί γιατί ακριβώς ήταν ευάλωτα σε κάθε παρέμβαση, σε οποιονδήποτε προσπαθούσε να τους πάρει το χώρο, τον ήλιο, το νερό ή τον αέρα, και έπρεπε κάποιος με πολλή προσοχή να τους τα εξασφαλίσει, προκειμένου να μείνουν ανέπαφα, να μεγαλώσουν και να ανθίσουν και να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ομορφιάς τους.

Υπήρχαν επίσης άλλα, από αυτά που βρίσκονταν μέσα στον κήπο, που το μόνο που ζητούσαν από τον άνθρωπο, ήταν να προετοιμαστεί σωστά και ευλαβικά η τοποθέτησή τους, ώστε να μπορέσουν τα ίδια να βρουν το δικό τους χώρο, να προσαρμοστούν στις συνθήκες, να μεγαλώσουν και να ανθίσουν, προκειμένου να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ομορφιάς τους.

Υπήρχαν άλλα που συνδύαζαν τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων δύο, για να μεγαλώσουν, ήταν απαραίτητη τόσο η προηγούμενη προετοιμασία και τοποθέτηση, καθώς και η κατάλληλη φροντίδα στη συνέχεια, ώστε να συνεχίσουν να έχουν όσα χρειάζονται προκειμένου να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ομορφιάς τους..

Υπήρχαν άλλα που δε χρειάζονταν καμία παρέμβαση ώστε να φυτρώσουν και να ευδοκιμήσουν, μιας και φύτρωναν μόνα τους, επέλεγαν τις συνθήκες και το μέρος, και το μόνο που μπορούσε να κάνει ο άνθρωπος είναι να τα παρακολουθεί, να θαμπώνεται από την ομορφιά και τα αρώματά τους και να οριοθετεί το χώρο όπου αυτά φύτρωναν.

Υπήρχαν άλλα που η ομορφιά τους ήταν απαράμιλλη. Είχαν χρώματα, αρώματα και σχήματα πρωτόγνωρα και φάνταζαν σε όλο τους τον κύκλο ή σε ένα μεγάλο του μέρος, αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς ως το κύριο θέαμα του κήπου. Όμως λίγοι παρατηρούσαν μια βασική λεπτομέρεια. Τα φυτά αυτά μεγάλωναν χρόνο το χρόνο, όχι σε ύψος ή μέγεθος, αλλά σε έκταση. Και μπροστά σε αυτή την ομορφιά που μεγάλωνε, λίγοι ήταν αυτοί που θυμούνταν πώς ήταν τα πράγματα γύρω τους πριν, πώς για να συμβεί αυτό, είχε καταληφθεί ο χώρος και η ενέργεια άλλων φυτών, ποιό ήταν στην πραγματικότητα το κόστος αυτής της ομορφιάς.

Υπήρχαν άλλα που χωρίς να είναι το ίδιο όμορφα, έκαναν το ίδιο με τα προηγούμενα. Ήταν μάλιστα φυτά που τόσο η ομορφιά τους, η ανθοφορία τους, όσο και η πιθανή καρποφορία, ήταν μέτριας κλίμακας και απόδοσης, το μόνο που έκαναν ξεκάθαρα και ο τρόπος που επιβίωναν, ήταν να πνίγουν, να αντλούν ενέργεια και ό,τι άλλο υπήρχε γύρω τους.

Υπήρχαν άλλα που έκρυβαν καλά την ομορφιά τους. Όσο και αν κανείς τους εξασφάλιζε χώρο, ήλιο, νερό, τροφή, τα πρόσεχε, τα προστάτευε από εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, τα μεταφύτευε και τους άλλαζε θέσεις μέχρι να βρει τη σωστή, δεν έδειχναν εύκολα ή πολύ τακτικά τον κύκλο τους, και μόνο όταν αυτά αποφάσιζαν, για λόγους γνωστούς ή άγνωστους, ανθούσαν,

Πολλοί καιροί με δέρνουνε μα οι κλώνοι μου δε σπούνε.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου