Η ματαίωση της ύπαρξης του ανθρώπου όταν ο θάνατος πλέον είναι παρών.
Οι καταβολές της ανθρώπινης φύσης ανίκανες μπροστά στη μεγαλειότητα που στερεί την ελευθερία, που σημαίνει δεν επιλεγει πια κανείς να πάει εκεί που αγαπάει.
Η προπέτεια του ανθρώπου να προλάβει ή να μειώσει τον θάνατο, αντιλαμβανόμενος την πειθαρχία και το άγνωστο της αιωνιότητας.
Τέσσερα πρόσωπα ιδωμένα από τη ματιά του Ζαν Πωλ Σαρτρ και του Φραντς Κάφκα, σε μια παράσταση σωματικού θεάτρου, χοροθεάτρου και μουσικής. Μία παράσταση από ομιλούντα σώματα με επίκεντρο το θάνατο. Την κατάληξη που δεν επιλέγει κανείς. Τέσσερις χαρακτήρες που συμπεριφέρονται μετά θάνατον με χαρακτηριστικά που ο καθένας μας μπορεί ν αναγνωρίσει. Απλά μπροστά στον θάνατο, δεν αρκεί να είσαι άνθρωπος.


Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Κωστής Μακάκης
Μουσική: Ορέστης Κουσαθανάς
Σκηνικά-Κοστούμια: Κωστής Μακάκης

Ερμηνεύουν:
Δήμητρα Δασκαλάκη
Μικαέλα Κεφαλογιάννη
Ορέστης Κουσαθανάς
Κατερίνα Τάνου

Εικαστικό: Δέσποινα Κατζαγιαννάκη
Αφήγηση: Δήμητρα Στιβακτάκη

Παραγωγή: "Νόημα"

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό 10 ευρώ
Μειωμένο 8 ευρώ

18-19-25-26 Μαΐου 1-2 ΙουνίουΏρα 21:30
Materia Prima, Στρατηγού Βάσου 8, Ηράκλειο
Τηλ κρατήσεων:6973428264

Πάψε, μα πάψε... εδώ είναι η ντροπή, η μομφή :Σατανά ποιός λέει ότι η φωτιά είναι φριχτή, ότι ο θυμός μου είναι φοβερά ανόητος.- Αρκετά!...Πλάνες που μου υποβάλλουν, μαγείες, ψεύτικα αρώματα, παιδαριώδεις μουσικές.- Και σκέψου ότι ξέρω την αλήθεια, ότι βλέπω τη δικαιοσύνη: η κρίση μου είναι σωστή και τελεσίδικη, είμαι έτοιμος για την τελειότητα...Αλαζονεια.- Το δέρμα του κεφαλιού μου ξεραίνεται. Έλεος! Κύριε φοβάμαι. Διψώ, διψώ τόσο! Α! η παιδική ηλικία, το χορτάρι, η βροχή, η λίμνη πάνω στις πέτρες, το φως του φεγγαριού όταν το καμπαναριό χτυπούσε δώδεκα... ο διάβολος είναι στο καμπαναριό, αυτή την ώρα. Μαρία! Αγία-Παρθένα!... -Φρίκη της βλακείας μου.
Εκεί-κάτω, δεν υπάρχουν τίμιες ψυχές, που θέλουν το καλό μου;... Ελάτε... Έχω ένα μαξιλάρι πάνω στο στόμα, δε με ακούνε, είναι φαντάσματα. Έπειτα ποτέ κανείς δε σκέπτεται τον άλλο. Να μην πλησιάζουν. Μυρίζω καμμένη σάρκα, είναι σίγουρο.

Arthur Rimbaud