Και ενώ ένα ακόμα μουσικό γεγονός έρχεται αυτό το Σάββατο, με δύο μαντολίνα που συναντιούνται,  με το Μιχάλη Σταυρακάκη και το Μιχάλη Κονταξάκη, καθώς και με αφορμή ένα video, που έφτασε σήμερα στα χέρια μας ή μάλλον στα μάτια μας από την προηγούμενη μουσική συνάντηση αυτών των εξαιρετικών μουσικών το οποίο μπορείτε να δείτε παραπάνω, ακολουθεί μια σειρά υπενθυμίσεων και παρατηρήσεων για όσους δεν γνωρίζουν, για όσους θέλουν να μάθουν,καθώς  και μια σειρά διαπιστώσεων για το ρόλο και τον τρόπο και τον πραγματικό λόγο που τέτοια μουσικά γεγονότα  οφείλουν να πραγματοποιούνται και να φιλοξενούνται, για το πόσο αναγκαία είναι και για το πόσο τυχεροί είμαστε που τα ζούμε.

Είναι πολύ εύκολο και ίσως βολικό, τόσο για τους ίδιους τους συντελεστές, πόσο για τους χώρους που φιλοξενούν τέτοια γεγονότα, να περιγράφουν τέτοιες βραδιές ως μοναδικές, υψηλής ποιότητας, και να υπερθεματίζουν, προκειμένου τέτοιες βραδιές να συναντούν υψηλής ανταπόκρισης από το κοινό. Πιο συγκεκριμένα, είναι συνηθισμένο στις μέρες μας, η μουσική και ως εκ τούτου τα μουσικά γεγονότα, να συγχέονται, να ταυτίζονται ή και να καλύπτονται από όμορφα περιτυλίγματα, να συνδέονται με αφορμές, περιόδους του χρόνου, με γιορτές και σχόλες, με συνήθειες του κοινού ή των χώρων που φιλοξενούν τέτοια γεγονότα. Την ίδια στιγμή, η αλήθεια είναι πως η αναμέτρηση με τη μουσική από όποια θέση  και να βρίσκεται κανείς, αποτελεί στην πραγματικότητα μια πολύ σοβαρή  και διαρκή υπόθεση που απαιτεί, ακόμα και αν κανείς δεν το βλέπει, υψηλή σεμνότητα και ευθύνη παράλληλα.

Επομένως, η διοργάνωση  αλλά και η συμμετοχή σε τέτοια μουσικά γεγονότα, δε μπορεί να αποτελεί μέρος μιας τυχαίας διαδικασίας, δε μπορεί να αποτελεί ευκαιριακή υπόθεση, δε μπορεί να αποτελεί μέρος ή τρόπο επιβίωσης κάποιου επιχειρηματία ή μέρος της συνήθειας ενός συγκεκριμένου αριθμού ανθρώπων παρά κάτι ευρύτερο, δεδομένης της ύπαρξης τόσων πολλών ποιοτικών μουσικών καθώς και ανθρώπων που εμπνέονται ή εμπνεύστηκαν από αυτούς, χάραξαν και χαράζουν το δικό τους δρόμο, καθώς και ενός κοινού, που διψά για μουσική, την αποζητά και είναι πρόθυμο να διαμορφώσει και να διαμορφωθεί μέσα σε αυτές τις μουσικές βραδιές. 

Έτσι λοιπόν, είναι λογικό κανείς να πει, πως τέτοια μουσικά γεγονότα δε μπορεί παρά να διαμορφώνονται από τον αναγκαίο σεβασμό ανάμεσα σε όσους παρευρίσκονται, να παραμένουν όσο το δυνατό ανοιχτά σε όλο και περισσότερους, καθώς και να συνδιαμορφώνονται από όλους, μέσα από ένα αμοιβαίο σεβασμό, ανάμεσα στο κοινό, τους χώρους και φυσικά στους μουσικούς που αποτελούν άλλωστε και τους πρωταγωνιστές και να είναι έτσι κάπως χειροποίητα και ανεπανάληπτα.

Την ίδια στιγμή, κανείς δε μπορεί να διεκδικεί φυσικά την αποκλειστικότητα σε τέτοια μουσικά γεγονότα, μιας και η μουσική και οι μουσικοί βρίσκονται γύρω μας παντού, και είμαστε στην πραγματικότητα πάρα πολλοί, όσοι θέλουμε να συναντηθούμε μαζί της. Άπό αυτή την άποψη, έχει φυσικά τη σημασία και την αξία του, όλο και περισσότερα τέτοια γεγονότα να διοργανώνονται, όλο και περισσότερες να είναι οι αφορμές για να συναντηθούμε με τη μουσική και τους μουσικούς.

Κάπου εδώ θα μας επιτραπεί να υπενθυμίσουμε τα όσα συμβαίνουν στο Πλουμί, τον τρόπο που έχει  επιλεγεί για τη διοργάνωση τέτοιων γεγονότων, ένα τρόπο που βρίσκεται διαρκώς υπό διαμόρφωση, που ωστόσο βασίζεται σε αυτό τον αμοιβαίο σεβασμό και το χειροποίητο αποτέλεσμα.

Το Πλουμί λοιπόν, επιμένει ανεξαρτήτως αφορμών, συνθηκών και συμφερόντων, σταθερά, σεμνά και όσο γίνεται προσεκτικότερα να αναμετριέται και να συναντιέται με τη μουσική και τους μουσικούς και να διοργανώνει μουσικά γεγονότα, περίπου κάθε Σαββατοκύριακο αυτή τη χρονιά. Κατά τη διάρκεια αυτών των μουσικών γεγονότων, ο χώρος δεν αλλάζει τον τρόπο ή τις συνήθειές του, παρά προσπαθεί να τις φέρει σε επαφή με όσους βρίσκονται στο χώρο, αναδεικνύοντας το παντοπωλείο, τις δραστηριότητες και τα όσα όλη την εβδομάδα συμβαίνουν εκεί. Δεν αλλάζει επίσης τις τιμές του,  παρά φιλόξενα υποδέχεται τους μουσικούς και το κοινό, προσπαθώντας να πετύχει μαζί τους αυτό το χειροποίητο αποτέλεσμα, κάνοντας τα γεγονότα αυτά ανοιχτά, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερους, ανεξαρτήτως οικονομικής θέσης και δυνατότητας να συμμετάσχουν. Για το λόγο αυτό, η κατανάλωση δεν αποτελεί αποκλειστικό κριτήριο ή μέσο για την ευόδωση τέτοιων βραδιών ούτε αυτές αποτελούν άλλοθι γι αυτή, παρά μέσα από ένα κουτί προαιρετικής εισφοράς που διατηρείται και διακινείται στο χώρο, μπορεί κανείς να στηρίξει τόσο τα ίδια τα γεγονότα όσο και όσα συμβαίνουν σε αυτόν. Ταυτόχρονα φυσικά, οι κατσαρόλες και τα ταψιά τα σαββατοκύριακα παίρνουν φωτιά και προετοιμάζεται μια σειρά από μεζέδες, φαγητά και προϊόντα,  που σε συνδυασμό με επιλεγμένα συνοδευτικά, αλκοολούχα και μη,  έρχονται να συμπληρώσουν το τελικό αποτέλεσμα. Μοναδική προϋπόθεση για την ομαλή συμμετοχή σε τέτοια γεγονότα,  αλλά και για την ορθή διεξαγωγή τους, είναι αυτός ο σεβασμός που αναφέρθηκε προηγουμένως, το να είναι δηλαδή η μουσική και η μουσική στο επίκεντρο και όχι ρόλο μουσικής υπόκρουσης, και αυτό είναι κάτι που συχνά επισημαίνεται τόσο στην αρχή όσο και κατά τη διάρκεια των γεγονότων αυτών, όταν κρίνεται απαραίτητο.

Τα δύο μαντολίνα, με το Μιχάλη Σταυρακάκη και το Μιχάλη Κονταξάκη,θα συναντηθούν αυτό το Σάββατο 29 Φεβρουαρίου, στις 21:00 και εμείς ανυπομονούμε για τα όσα θα συμβούν.

Υ.Γ: Ευχαριστούμε θερμά το Ζαχαρία Παντατοσάκη γι αυτό το πραγματικά ανέλπιστα εντυπωσιακό βίντεο και για την έμπνευση.